Po pierwsze: świetnie, genialnie napisany tekst ? Po drugie: nie powinno się używać słowa dieta tylko zmiana nawyków żywieniowych; po 3 miesiącach ta “dieta” będzie twoim nawykiem ? Po trzecie: ja nigdy nie miałam problemów z wagą, ale dla własnego lepszego samopoczucia z pomocą dietetyka schudłam 5kg, nauczyłam się jeść warzywa do każdego posiłku i to lubić, a nie traktować jak obowiązek ? Ale to z czego jestem najbardziej dumna to, że ja zagorzała przeciwniczka biegania (uważałam do rej pory, że to po prostu głupie) zaczęłam biegać. Teraz z racji ciąży mam przerwę, ale już nie mogę się doczekać, kiedy do tego wrócę ? Zaczęłam małymi kroczkami, bez spiny 1min biegu i 4min marszu (po 5 interwałów) stopniowo odwracając proporcje, aż doszłam do pół godziny ciągłego biegu ? Dla mnie najważniejsze jest to, że bieganie oczyszcza umysł, odstresowuje ? Po czwarte: nie zmieniaj naraz wszystkich swoich nawyków, zacznij powoli, a na pewno Ci się uda ? Po piąte: trzymam kciuki ?
Super tekst! To jakbyś pisała o mnie! Możesz zdradzić jakie książki zakupiłaś odnośnie diety w insulinooporności? Z góry dzięki i powodzenia 😉
http://www.empik.com/insulinoopornosc-zdrowa-dieta-i-zdrowe-zycie-musialowska-dominika,p1145148255,ksiazka-p Ta najpierw, a teraz kupiłam tą: http://www.empik.com/dieta-w-insulinoopornosci-makarowska-magdalena-musialowska-dominika,p1172259830,ksiazka-p
Bardzo wartościowy wpis! W ogóle chyba wszystkie za bardzo się porównujemy. Każda z nas ma inne geny, inny metabolizm – tak samo jak włosy czy kolor oczu. W ciąży z zazdrością patrzyłam na inne ciężarne, które wyglądały jakby wsadziły sobie piłkę do siatkówki pod T-shirt. Ja wyglądałam jak mały hipopotam. I chociaż waga nie była zabójcza (+15 kg) rozszerzałam się w każdą stronę. Myślę, że najważniejsze jest zaakceptować siebie i kochać swoje ciało takim jakim jest.
Rozumiem doskonale. Ale do połowy tekstu. Ja coś tam się ruszam. ale uważam, że nie zawsze mamy nie ćwiczą, bo mają “wymówki”. To słowo mnie drażni odkąd zostałam mamą fatalnie śpiącego dziecka (potrzebuje mało snu i do tego dużo się budzi. wstaje o 5 rano). Często niepójście na siłownię to dla matek jedyny akt zadbania o własne potrzeby, na jaki ma siłę się zdobyć. Instynkt przetrwania. Miałam 2 takie podejścia do regularnych treningów mimo notorycznego niewysypiania się. Po kilku tygodniach łapałam wszelkie infekcje, nie wytrzymywał kręgosłup. Owszem, sylwetka zbliżała się do ideału, ale koszt był zbyt duży. Dziś już odpuściłam. Chodzę rzadziej, ćwiczę lżej. Pozdrawiam, powodzenia!
Wydaje mi się, że wszystko siedzi u nas w głowie. Po 1 porodzie przez pół roku chodziłam w ciuchach ciążowych, bo wydawało mi się, że jestem gruba. Niby nadal miałam pociążowe zdrowe nawyki żywieniowe, ale w lustrze widziałam słonia (w ciąży +16kg). Niedosypiałam. Jadłam też słodycze na poprawę humoru. Dopiero po pół roku zauważyłam, że mogę nosić normalne ciuchy. Wcześniej nawet nie próbowałam. Teraz po 2 porodzie już przy wypisie biegłam po oddziale. Wtedy zauważyłam, że chyba nie jest tak źle. Ogarnięcie dwójki wymaga sporo ruchu. Plus pies, plus stresy z chorobą mamy. Porzuciłam seriale na rzecz odreagowania z Ewą Ch. Kupne ciasta zamieniłam na własne wyroby, choć nie pogardzę bezą. Po niecałych 3 miesiącach znów wchodzę w rozmiar 36. (Ta ciąża to +12kg). Jedyna różnica to moje podejście do siebie. Wystarczą za wszystko.
Aniu, a hatha joga? Statyczna, zero gwałtowanych ruchów, głównie się hmmm stoi, siedzi lub lezy? Pozycje stojące wzmagają chudnięcie. Chudniesz a do tego wzmacniasz miesnie i sciegna. Ja przytyłam w każdej z dwóch donoszoncyh ciąż po ok 14kg, potem Mama zastraszyla mnie dieta matki karmiacej wiec duzo karmilam, jadlam beleco (“nie wolno surowych owocow i warzyw!” hmmmm) i szybko chudlam. Teraz zostalo mi 4kg na plusie wzgledem sprzed pierwszej ciazy, w spodnie nie wchodze ale obstawiam, ze to przez rozejscie sie miednicy 😀 bo brakuje naprawde niewiele a w pasie akurat wzglednie plasko. Dopiero wyzej opona 😀 Naprawde polecam joge z dobrym (podkreslam: dobrym, uwaznym) nauczycielem. Widzialas kiedys grubego jogina ??? 🙂 POWODZENIA!
U mnie inaczej. W pierwszej ciazy +18,5, bo wierzylam w nature, pracowalam fizycznie, zle nie jadlam, zaraz po porodxie bylo mnie kilka kg mniej, waga dziecka ksiazkowa. Niestety. Kp sadzilam, ze wszystko mi mozna i tak na poczatku bylo, jednak pozniej ciuchy byly co raz ciasniejsze choc waga stala w miejscu, bylam kg ciezsza niz przed porodem plus z czasem doszlo 6kg kiedy dowiedzialam sie, ze znow jestem w ciazy. +21,5, jadlam zle, slabo sie czulam ( stres w pracy z moja nadwrazliwoscia (podobno to ma jakas fachowa nazwe), sama nie znosilam siebie, widzialam, ze i mezowi pomalu bylo co raz ciezej. :/ Po porodzie w domu -10kg, i bylo ok, ale po kilku tyg czulam sie co raz gorzej z niespelna dwuletnim dzieckiem przy nodze i wyjatkowym noworodkiem, ktory “tylko” plakal, jadl i troche spal. Waga zaczela isc gore. Psychicznie i do tego fizycznie zaczelam czuc sie co raz gorzej :'( ucieklam na 2ms do rodzicow w nadzieji, ze poczuje sie lepiej. Troche podlaowalam baterie. I wrocilam do rzeczywistosci. Pomimo CUDOWNEGO meza, ktory ani zartem ani czynem nie zasugerowal nawet, ze bylam “wieksza” , kupwal prysznic i robil wiecej niz ja majac jakby trojke dzieci czulam sie co raz gorzej i balam sie szukac pomocy, mowic o tym jak sie czuje. Zaczelam nawet obwiniac dzieci, ze ja pracoholiczka “utknelam” w domu. :'( Walcze. Staram sie cwiczyc, ale nie w domu, w grupie, nie wstydze sie ciala 🙂 swojej wagi, z nia sie pogodzolam ?BAARDZO mi to pomoglo. Czekam tylko na obiecywane endorfiny, ktore jakos nie nadchodza :/ a raczej mnie usypiaja, czasem daja kopa na chwile doslownie. I to co mialo byc efektem ubocznym jakos spada, ale to dlaczego to robie jakos nie nadchodzi :'( Kazda historia inna. Nie musze wejsc w spodnie sprzed ciazy, moje cialo bylo inne, dla mnie to tylko ciuch, ktory zreszta juz znikl z szafy choc oczywiscie fajnie wazyc mniej przy moim wzrocie, bym miala sile biegac za dziecmi chociaz 😛 ale tez by stawy, plecy nie bolaly. Zycze powodzenia w dazeniu do marzenia 🙂 Trzymam kciuki 🙂
Według mnie trzeba znaleźć takie zajęcia sportowe, które będą sprawiały przyjemność. Bez tego trudno jest utrzymać motywację. Po bardzo długich poszukiwaniach dla mnie hitem stała się zumba. I teraz chodzę na zajęcia z przyjemnością.
Nie wiem dlaczego dzisiaj ten dopiero ten tekst odkryłam! Jakby czytała swoje myśli… Wiem, że można i jak tylko się przypilnuę to waga leci w dół. Też mam dwójkę dzieci w wieku podobnym do Twoich uroczych szkrabów i tyke samo okazji do zjedzenia czekoladki;) Ruszamy razem! Też chcę wejść w ukochane dżinsy!!!
Przytyłam w ciąży aż 30 kg (pozwalałam sobie na więcej) i byłam przerażona- jak to zrzucę po porodzie? Sprawa rozwiązała się poniekąd sama, otóż Młody przyszedł na świat w kwietniu, była piękna pogoda i receptą okazały się spacery. Całe dnie na świeżym powietrzu (karmiłam piersią, więc dzieciątko jadło podczas), mnóstwo kilometrów na mierniku i po ok pół roku wróciłam do swojej wagi:) Nie katowałam się dietami, praktycznie od samego początku jadłam wszystko, tylko z umiarem. Pozdrawiam.