„Magia Świąt”, czyli „Emi i Tajny Klub Superdziewczyn” w najnowszej odsłonie – idealny prezent na Święta

• 

Jeśli jeszcze nie znacie serii książek „Emi i Tajny Klub Superdziewczyn”, czas to zmienić! Zapewniam Was, że każda dziewczynka w wieku 6-10 lat będzie nimi zachwycona. I choć w tytule jest mowa tylko o dziewczętach, do klubu wstąpił (a właściwie został przyjęty) także jeden chłopiec, więc od tej pory to również książki dla chłopców!

Nasza cała kolekcja:

Agnieszka Mielech, autorka Emi zrobiła świetną robotę, przemawiając do dzieciaków ich językiem i idealnie wpasowując się w ich świat. No cóż, my dorośli jesteśmy w nich czasem trochę zgredami, ale głównie fajnymi dorosłymi.

Jak wiecie promowanie czytelnictwa jest jednym z najważniejszych celów nebule.pl, dlatego wyszukuję dla Was najwartościowsze książki dla dzieci. Tę pozycję objęłam również patronatem – artykuł powstał dzięki współpracy z Wydawnictwem Wilga. Wytrwali znajdą na końcu rabat 40%!

W cyklu książek o Emi znajdziecie już aż 15 tomów! Niektóre z nich już polecałam, jak na przykład Emi i Tajny Klub Superdziewczyn. Dookoła Świata. Kalifornia. I gwarantuję Wam, że dzieciaki pochłaniają te książki. Bardzo się ucieszyłam, że także w tym roku Emi zawita w świątecznej odsłonie.

Przed Wami „Emi i Tajny Klub Superdziewczyn. Magia Świąt”!

To idealny prezent na Mikołajki, pod choinkę czy do kalendarza adwentowego. A jeśli o nim mowa, to jesteśmy bardzo w klimacie książki, bo to właśnie wokół niego kręci się cała fabuła opowiadania. Wszystko zaczyna się, gdy Emi wpada na pomysł stworzenia niebanalnego kalendarza, gdzie zamiast cukierków czy drobnych upominków, będą Tajne Misje.

Każde z dzieci miało wymyślić po 5 zadań, które zostaną umieszczone w kalendarzu. Pomysł super! A i misje okazują się bardzo fajne, bo ich realizacja jest przyjemna nie tylko dla superdziewczyn i jednego chłopaka, ale także dla osób (i zwierząt), których one dotyczą. Duch świąt w pełnym wymiarze!

Okazuje się, że dawanie jest jeszcze przyjemniejsze niż otrzymywanie! A jedno dobre słowo może zdziałać cuda!

Niestety nie wszystko poszło zgodnie z planem, bo 4 dni przed Świętami kalendarz zaginął. Więcej nie powiem. No dobra, może tylko zdradzę, że perypetie z szukaniem kalendarza doprowadziły dzieci do pojęcia najważniejszego sensu Świąt: ludzie i bycie razem to ich największa magia i prezent, jaki można sobie wzajemnie podarować.

I to właśnie warto przekazywać dzieciom w tym pięknym czasie i pamiętać o tym. Kto wie, może zainspirowane pomysłem Emi, także Wasze dzieci zapragną stworzyć swoje Tajne Misje na każdy grudniowy dzień?

Emi i spora dawka wcale nietajnej wiedzy!

Gdy już znacie pokrótce fabułę książki, muszę zwrócić uwagę na coś jeszcze, co podane jest dzieciom niemal podprogowo. Chodzi o wiedzę i poszerzanie horyzontów. Czy wiecie, że tylko w tej części dzieciaki dowiedzą się:

• że granie w gry komputerowe to nie tylko pusta rozrywka, ale także rozwijająca zabawa;
• kim jest Banksy i poznają jego najsławniejsze street artowe dzieło;
• jak powstały kalendarze adwentowe, i że było to wcześniej, niż wynaleziono czekoladę!
• czym jest drukarka 3D;
• co to jest modelowanie i jak to się dzieje, że drukarka może drukować w formacie 3D.

Przyznacie, że to spory rozstrzał tematyczny, a jednocześnie fajna dawka wiedzy, która może skłonić dzieci do własnych poszukiwań i zaciekawiać je światem, którego jeszcze nie znają.

Szczerze polecam Wam całą serię książek o Emi, a zwłaszcza jej premierowy, 15 tom świąteczny – Emi i Tajny Klub Superdziewczyn. Magia Świąt – który może być świetnym towarzystwem w grudniowe, piękne wieczory. Jeśli Wasze dzieci jeszcze nie znają Emi, zapewniam Was, że nie będzie to ostatnia książka tej serii, jaką zechcą przeczytać😊.

Na stronie EMPiK-u TUTAJ na kod czytamemi – łapcie 40% rabatu od ceny okładkowej (kod ważny do 29.11)

A tu macie inne rekomendacje na Książki świąteczne 2022

Zaczytane Święta, czyli najciekawsze książki świąteczne dla dzieci na Boże Narodzenie

• 

Klimat Świąt to magia. Jest w nich coś takiego ciepłego, rodzinnego, wyjątkowego, że zostaje w głowie na całe życie. I to właśnie te święta z dzieciństwa wspomina się najchętniej, bo są pełne dobrych emocji i takiego wewnętrznego ciepła. To się nie bierze znikąd. Święta chłonie się zmysłami. Zapach cynamonu i mandarynek, ciepłe światło świec i lampek oraz muzyka świąteczna. To sposób na tworzenie wyjątkowego nastroju.

Jak wiecie promowanie czytelnictwa jest jednym z najważniejszych celów nebule.pl, dlatego wyszukuję dla Was najwartościowsze książki dla dzieci. Artykuł rekomendujący książki świąteczne powstały dzięki współpracy z Wydawnictwem Wilga. 

edit: tu świeży wpis Książki na święta 2023

Jest jeszcze coś, co ja zawsze wprowadzam w świątecznym okresie – książki o tematyce świąt! Moje dzieci uwielbiają czytać o fabryce Mikołaja, elfach, reniferach, ale także o dobrych i złych uczynkach tego okresu w książkach inspirowanych klasyką literatury – „Opowieścią Wigilijną”. W tym roku jest kilka nowych, ciekawych świątecznych pozycji, które chcę Wam polecić.

Oto lista – książki świąteczne dla dzieci na Boże Narodzenie 2022!

Są to książki dla dzieci w różnym wieku, które pomogą w stworzeniu niezwykłej atmosfery i nastroją dzieci w grudniowo-świąteczną atmosferę.

„Emi i tajny klub superdziewczyn. Magia Świąt”, Agnieszka Mielech

dostępna TUTAJ

• do samodzielnego czytania

Być może już znacie tę świetną serię książek o Emi i jej paczce superdziewczyn (i nie tylko dziewczyn). To zabawne i dynamiczne opowiadania dla dziewczynek w wieku wczesnoszkolnym (6-10 lat). Tym razem wszystko krąży wokół Świąt.

Dziewczyny chcą przygotować wyjątkowy kalendarz adwentowy z misją na każdy dzień. Niestety kalendarz znika. Czy uda się go odzyskać?

To opowieść o tym, co w świętach jest ważniejsze od prezentów i pysznego jedzenia.

„Gwiazdka”, Aniela Cholewińska-Szkolik

dostępna TUTAJ

• dla dzieci w wieku 3-5 lat

To książka, która trochę przypomina klasyczną opowieść „Bambi”. Tu także główną bohaterką jest mała sarenka, która nie do końca przekonana jest, że ludzie są tacy źli. W wyniku pewnych okoliczności pozostanie w lesie sama, bez mamy. Jak sobie poradzi i kto jej pomoże?

Tu świat zwierząt i ludzi pięknie się przeplata, tworząc ciepłą, dobrą historię o tym, że ludzie potrafią być dobrzy dla zwierząt i się o nie troszczyć. Całość w wyjątkowym, świątecznym klimacie.

Książka ilustrowana jest przez Joannę Kencką i muszę przyznać, że klimat, jaki robią ilustracje, jest wyjątkowo magiczny. To piękna książka z piękną opowieścią.

„5 nocy do Gwiazdki”, Jimmy Fallon

dostępna TUTAJ

• dla dzieci 3-5 lat (lub do samodzielnego czytania dla starszych)

To wierszowana opowieść o chłopcu, który z niecierpliwością oczekuje nadchodzących Świąt. Tekst przełożył znakomity Michał Rusinek. I tu także są przepiękne, świąteczne ilustracje, które wciągają w świąteczny klimat, umilając oczekiwanie na ten najpiękniejszy z dni.

Wierszowane opowiastki są idealne dla najmłodszych dzieci. Wpadają w ucho, tworząc melodyjny tekst, a jednocześnie są odpowiednio krótkie, by nie znudzić dzieci. Idealne już od wieku niemowlęcego.

Ja polecam tę książeczkę także dla dzieci, które uczą się czytać. Niewiele tekstu na stronie, połączonego z magicznymi ilustracjami, z pewnością zachęci je do samodzielnej lektury.

„Jak poznałem Świętego Mikołaja”, Ben Miller

dostępna TUTAJ

• dla dzieci 9-12 lat

Napisana przez brytyjskiego aktora opowieść, to idealne opowiadanie dla tych dzieci, które zaczynają wątpić w istnienie Świętego Mikołaja – dokładnie tak, jak jej bohater. Zasiane w jego głowie ziarenko wątpliwości zaczęło kiełkować i doprowadziło go do postanowienia, by sprawdzić, jak to naprawdę jest z tym Mikołajem. O dziwo, chłopcu udało się go przyłapać. Co z tego wynikło?

„Hela sama ubiera choinkę”, Kamila Gurynowicz

dostępna TUTAJ

• dla dzieci 0-4 lat

Być może znacie już inne tomy przygód Heli. Tym razem cała opowieść pozostaje w ciepłym, rodzinnym klimacie Świąt. Wszystko zaczyna się od kalendarza adwentowego, w którym Hela znajduje zadania. Właśnie nadszedł czas ubierania choinki. Wraz z tatą Hela chętnie uczestniczy w tej przyjemnej czynności.

Całe opowiadanie utrzymane jest w kojącej atmosferze rodzinnego ciepła i uzupełnione jest ilustracjami Patrycji Fabickiej, które świetnie pasują do charakteru historii. Tym, co wyróżnia opowiadania o Heli jest dodatek z poradami dla rodziców. Tym razem będą one dotyczyły właśnie czasu okołoświątecznego i poruszały między innymi temat, jakie prezenty kupować dzieciom.

„Kalendarz adwentowy”, opracowanie zbiorowe

dostępna TUTAJ

• dla dzieci 3- 8 lat

Czy u Was kalendarze adwentowe stały się nieodłączną częścią grudniowej tradycji? Jeżeli tak, to mam dla Was coś ekstra!

Kalendarz ten zawiera aż 24 książeczki w mniejszym formacie. Na każdy dzień jedna książeczka. Możecie też włożyć tam zadania do wspólnego wykonania. A książeczki to klasyczne opowiadania o Kopciuszku, Czerwonym Kapturku, Księżniczce na ziarnku grochu – pięknie zilustrowane! Znajdziecie też tam opowiadania związane z tematyką Świąt: Piernikowy ludzik, Dziadek do orzechów, Boże Narodzenie, Dwanaście Świątecznych dni i największa ze wszystkich z numerem 24 – W noc wigilijną.

Dla zaczytanych moli książkowych to będzie po prostu hit!

Z moją zniżką kalendarz z 24 książeczkami kosztuje 64 zł

Książki o Bożym Narodzeniu czytane w okresie świątecznym dają dzieciom duuuużo przyjemności. I o to właśnie chodzi! Dzieci powinny kojarzyć czytanie z przyjemnością, relaksem i ciekawością. To jedyna droga, by same sięgały po książki i chętnie czytały. Niech piękny, grudniowy czas będzie momentem dołożenia tej cegiełki w budowaniu miłości do czytania i poszerzania w ten sposób horyzontów. Czym skorupka za młodu…😉

A o innej zimowej książeczce pisałam wam też we wpisie „Słonecznikowa 5. Zimowa uczta”, czyli sposób na wprowadzenie magicznej atmosfery zimy!

„Ulica Radosna 123” – moja nowa polecajka książkowa, czyli jak zachęcić dzieci do czytania

• 

„Kto czyta – żyje wielokrotnie, kto zaś z książkami obcować nie chce, na jeden żywot jest skazany” – ta sentencja Józefa Czechowicza towarzyszy mi od lat. I to między innymi dlatego chcę, by moje dzieci także czytały. To sposób na poznawanie świata i zafascynowanie się jego niesamowitością. To także dlatego dzielę się z Wami moimi książkowymi odkryciami dla dzieci, by miłośników dobrej literatury nie zabrakło, a wśród nich mądrych, oczytanych ludzi.

Zarażanie czytelnictwem – to slogan, który dzieci z pewnością nie przekona do czytania. Żadne namowy, sugestie, nic z tych rzeczy nie przekona dzieci do czytania. Są trzy sposoby, które sprawią, że maluchy, a potem młodzież będą czytać. Sprawdziłam to na sobie i na obserwacji otoczenia.

Jak wiecie promowanie czytelnictwa jest jednym z najważniejszych celów nebule.pl, dlatego wyszukuję dla Was najwartościowsze książki dla dzieci. Artykuł powstał dzięki płatnej współpracy z nowym wydawnictwem dla dzieci – Świetlik. (Polecałam wam od nich ostatnio audiobooka “Zrzędus“!)

Dziś zdradzę Wam mój sekret, jak sprawić, by dzieci same sięgały po książki!

W zasadzie to nie jest jeden sekret, ale 3:

1. Czytajcie dzieciom, odkąd są niemowlętami!

Choć na początku może się wydawać, że to nie ma sensu, okazuje się, że ma i to ogromny. Dzieci zatapiają się w świecie słów i niemal z mlekiem matki wysysają chęć i upodobanie do czytania.

2. Same/sami czytajcie!

Możecie mówić, namawiać, ale jak sami nie czytacie, to Wasze dzieci nie będą tego uważały za normę i coś, co się po prostu robi w wolnym czasie. Zacznijcie więc czytać!

3. Podsuwajcie dzieciom świetne książki!

Wiem, że często ma się sentyment do książek ze swojego dzieciństwa i wiele z nich jest cudownych, ale warto pamiętać, że dzieci lubią czytać o tym, co jest dla nich aktualne. To bardziej do nich przemawia. Z tym się identyfikują. Dobra, pochłaniająca książka to skarb. I właśnie takie perełki staram się dla Was wyszukiwać, żebyście sami nie musieli ich szukać!

Mam dla Was jedną z takich polecajek. Oto „Radosna 123” autorstwa Lodoviki Cimy.

To jedna z tych książek dla dzieci, które wypełnione są spokojem, niespieszną akcją i dziecięcym światem. Akcja książki dzieje się na tytułowej ulicy Radosnej 123, gdzie stoi kamienica. Mieszka w niej siedmioletni Pietro oraz jego koledzy i koleżanki, z którymi przeżywa różne przygody. Jest też pan Angelo – stróż złota rączka, gospodarz domu i jego dobra dusza. Jego towarzyszem jest pies Poldzio, którego wszyscy uwielbiają. Wszyscy razem przeżywają piękne chwile codzienności, uczestnicząc w zwykłych czynnościach i obowiązkach, które zawsze stają się przyczynkiem do dobrej zabawy.

Styczeń, luty, marzec…

Akcja książki rozgrywa się na przestrzeni całego roku, więc można dokładnie poznać przygody i życie głównych bohaterów. Każdy rozdział to jeden miesiąc, w którym coś ciekawego się dzieje. Nie zawsze na Radosnej 123, wszak dzieci wyjeżdżają także poza obszar swojego małego świata, odwiedzając gospodarstwo i dowiadując się, jak tam płynie życie.

Towarzyszenie bohaterom przez wszystkie miesiące roku ma jeszcze jedną zaletę. Książka skierowana jest do dzieci kilkuletnich, które mogą poznawać zmieniający się świat na przestrzeni miesięcy i pór roku, by odróżniać je od siebie i powoli uczyć się, czym jest upływ czasu, a także rytm związany z porami roku. Młodszym dzieciom mogą czytać rodzice, starsze świetnie poradzą sobie same, bo książka przeplatana jest pięknymi ilustracjami, które jeszcze bardziej pobudzają dziecięcą wyobraźnię.

Zachęcająca jest już sama okładka książki, na której widoczna jest kamienica, w której dzieje się jej akcja. Można przez okno zaglądnąć do mieszkańców i zobaczyć, co robią, by już od początku zainteresować się tym, co się tam wydarzy.

Książkę możecie kupić np. TUTAJ

„Radosna 123” to jedna z tych książek, które warto podsunąć dzieciom, by zachęcić je do czytania. To nauka poprzez zabawę, czyli najbardziej skuteczna. Bez przymusu. Być może to właśnie z tą książką znajdziecie swoje śpiące dzieci w łóżku. Miód na serce rodzica😊.

A tu inna polecajka książkowa – “Zaklinaczka burz“

„Słonecznikowa 5. Zimowa uczta”, czyli sposób na wprowadzenie magicznej atmosfery zimy!

• 

Jeśli jesteście ze mną w tym roku, z pewnością już znacie serię „Słonecznikowa 5”. Obejmuje ona już 4 książki, które pozostają w klimacie poszczególnych pór roku. I to nie tylko ze względu na charakter opowieści, ale także ilustracje, w tym kolorystykę poszczególnych części. Jest koniec roku, więc czas na opowieść zimową!

Jak wiecie promowanie czytelnictwa jest jednym z najważniejszych celów nebule.pl, dlatego wyszukuję dla Was najwartościowsze książki dla dzieci. Wraz z Grupą Wydawniczą Foksal polecam Wam tę serię, którą objęłam swoim patronatem.

O serii „Słonecznikowa 5” pisałam przez cały bieżący rok. Całość obejmuje 4 książeczki:

• „Słonecznikowa 5. Kość Dinozaura” – to książeczka wiosenna, pełna magicznego klimatu odradzającej się przyrody;
• „Słonecznikowa 5. Przygody piratów” – jest opowieścią letnią, w której dzieci poczują klimat upalnych dni;
• „Słonecznikowa 5. Przyjaciele Tuptusia” – jesienna opowieść w klimacie ciepła, uważności, jarzębiny i kasztanów;
• „Słonecznikowa 5. Zimowa uczta” – to premierowa, czwarta część całej serii, o której dziś chcę Wam opowiedzieć.

„Słonecznikowa 5. Zimowa uczta” wczoraj miała premierę!

i już dostępna jest np. TUTAJ w chwili obecnej z 30% zniżką!

Zimowy klimat rozpoczyna się jeszcze w listopadzie, ale to grudzień jest tym najbardziej magicznym miesiącem, zanurzonym w blasku świec, światełek, zapachu cynamonu i suszonych pomarańczy.

To czas pełen emocji, które dzieci pamiętają przez całe życie i chętnie do nich wracają. Idealny moment na budowanie uważności i przywiązywanie dzieci do celebrowania pięknych momentów życia, które zdarzają się im na każdym kroku!

Grudzień i cała zima to cudowny czas na naukę uważności i cieszenie się dobrymi emocjami. To moment, kiedy można naładować baterie na kolejne zimowe miesiące.

To właśnie w grudniu, przed świętami zaczyna się pierwsza z opowieści, zawarta w zimowej książeczce z cyku „Słonecznikowa 5”. Całość zawiera 4 historie:

• „Przysmak dla każdego” – już od pierwszych stron dzieci poczują zimowy klimat, bo wszystko zaczyna się od pieczenia pierniczków! Wesoły harmider w domu przerwany jest wizytą ptaków za oknem. Je dzieci też chcą nakarmić i podzielić się z nimi swoją ucztą. Wiadomo jednak, że ptaki nie mogą jeść pierników. Co więc dostaną? Okazuje się, że nie tylko one będą miały zimą co jeść, dzięki pomysłowości członków rodziny.

• „Duchy” – tym razem rodzeństwo znalazło pomysł na zabawę w domu, gdy na dworze ciągle jest zimno. Postanowili zrobić straszne przedstawienie. Straszne, bo miało przerażać rodziców. Wszystko szło zgodnie z planem, ale rodzice nie byli przestraszeni podczas występu. Do czasu.

• „Śnieg” – w zimowej opowieści nie mogło zabraknąć tematu związanego ze śniegiem! Niestety coraz rzadziej widzianego u nas zimą. I tym także martwiły się dzieci, gdy dostały od wujka szklaną kulę z pozytywką i zimową scenerią. Zapragnęły śniegu! Rezolutne dzieci znalazły na niego pomysł. Okazało się, że jednak pogoda je zaskoczyła!

• „Cyrkowe sztuczki” – tym razem zabawa rozpoczyna się w śniegu, a gdy mama zarządza powrót do domu, przenosi się właśnie tam. I dzieci zaczynają udawać zwierzęta polarne. Szybko jednak zamiast nich stają się cyrkowymi artystami, włączając w zabawę mamę i tatę. Kto zostanie klaunem? Możecie się domyślić😉.

I tym razem, jak na „Słonecznikową 5” przystało, jest tu mnóstwo dobry emocji!

Trzeba przyznać, że Aniela Cholewińska-Szkolik, autorka całej serii ma niezwykłą umiejętność opisywania dziecięcego świata i wciągania w niego maluchów. Jej budowanie nastroju i umiejętność kojącego prowadzenia opowiadań z nutą humoru i mnóstwem uważności jest niezastąpiona.

Zimowa książeczka serii „Słonecznikowa 5” to idealny sposób na włączenie dzieci w świąteczno-zimowy klimat, zatopienie ich w pięknej, rodzinnej atmosferze radości z małych rzeczy i dostrzegania piękna i możliwości zabawy oraz radości we wszystkim. To też sposób na rozbudzanie kreatywności razem z bohaterami opowiadań, którym jej nie brakuje!

Uważność, która daje radość!

Cechą, która wyróżnia serię „Słonecznikowa 5” jest pewna niespieszność toczących się opowieści oraz radość, jaką można czerpać z każdej chwili. Tu można odnaleźć pozytywy nawet w pozornie niesprzyjających okolicznościach. To także nauka dostrzegania piękna i radości nawet w najmniejszych rzeczach. Po co uczyć dzieci takiego podejścia do świata? To sposób na radzenie sobie z trudnymi sytuacjami, które nie ominą niestety także naszych dzieci.

Jeśli będą umiały czerpać radość i cieszyć się małymi rzeczami, nie przegapią szczęścia w oczekiwaniu na nie, a także łatwiej będą umiały radzić sobie z problemami dnia codziennego. Warto nauczyć je więc czerpania radości z małych rzeczy i pozytywnego spojrzenia na świat. Tak właśnie dzieje się w najnowszej, zimowej książce „Słonecznikowa 5” oraz w pozostałych częściach serii.

Już o tym wspominałam, ale powiem Wam, że książeczki te kojące są także dla rodziców, którzy czytają je dzieciom😊. To piękny, beztroski, dziecięcy świat przedstawiony w uroczy sposób, przepełniony dziecięcym sposobem myślenia. Można wrócić do czasów dzieciństwa, ale też przeżywać je razem z dziećmi. Opowiadania te koją też dziecięce emocje i tworzą atmosferę spokoju i relaksu.

Polecam „Słonecznikową 5. Zimową ucztę” oraz pozostałe części serii jako fajny pomysł na prezent, także na Mikołajki czy pod choinkę. To sposób na wspólne spędzenie czasu i tworzenie magicznych momentów, które dzieci będą pamiętać przez całe życie.

Właśnie linkując zobaczyłam, że teraz jest promocja i na wcześniejsze tomy 1 i 2 jest nawet 50% zniżki TUTAJ

„Hydropolis. Uciekaj” – najnowsza powieść Zygmunta Miłoszewskiego dla dzieci!

• 

Jeśli znacie książki Zygmunta Miłoszewskiego, z pewnością nie kojarzą się Wam one z opowiadaniami dla dzieci. To mistrz kryminału i sensacji. Jego trylogia z Teodorem Szackim uważana jest przez wielu za najlepszą serię kryminalną napisaną po polsku. Jego książki stają się inspiracją do adaptacji filmowych, a umiejętność budowania skomplikowanych, wielowymiarowych postaci sprawia, że każda historia wciąga i zaskakuje.

I tym razem następuje niespodziewany zwrot akcji – książka dla młodzieży!

Jak wiecie promowanie czytelnictwa jest jednym z najważniejszych celów nebule.pl, dlatego wyszukuję dla Was najwartościowsze książki dla dzieci. Artykuł i wywiad z autorem powstały dzięki współpracy z Wydawnictwem W.A.B.. Wytrwali znajdą na końcu rabat 40% zachęcający do nabycia tego tytułu już w przedsprzedaży.

Hydropolis

Warto w tym miejscu zaznaczyć, że to nie pierwszy raz, gdy Zygmunt Miłoszewski zaskakuje nietypowymi dla siebie książkami. W jego dorobku jest już jedna pozycja dla dzieci „Góry Żmijowe”, która zyskała uznanie wśród czytelników małych i dużych. I powiem Wam, że i tym razem możecie spodziewać się bardzo wciągającej powieści.

Choć staram się budować napięcie, daleko mi do kunsztu Zygmunta Miłoszewskiego😊. Jedno jest pewne – to książka, która wciąga od pierwszych stron. I to nie tylko młodzież, o czym przekonały się moje dzieci.

 Zawsze najpierw sama czytam to, co im daję, a dopiero potem wybieram najlepsze pozycje, które chcę Wam polecić. Tym razem było podobnie i muszę przyznać, że nie mogłam się od niej oderwać – dzieci musiały poczekać na swoją kolej😉.

Najnowsza książka dla młodzieży Zygmunta Miłoszewskiego „Hydropolis. Uciekaj” to fascynująca dystopia

O czym jest „Hydropolis”, czyli kilka słów o fabule (jest petarda!)

To książka napisana w formie pamiętnika/zapisków 11-letniego Elka, który wraz z innymi osobami zamieszkuje dziecięcą kolonię Hydropolis – system podwodnych kopuł, które stały się domem dla ludzkości.

Gdy 300 lat temu w wyniku bliżej niesprecyzowanego kataklizmu ludzie postanowili zamieszkać na dnie oceanów, ustalili ścisłe reguły funkcjonowania, w szczególności związane z przestrzeganiem bezpieczeństwa, nad którym czuwają wielce szanowani inżynierowie, będący wysoko w społecznej hierarchii Hydropolis.

Takich miejsc jest podobno więcej. Hydropolis, w którym mieszka Elek z przyjaciółmi jest przeznaczone dla dzieci do 13 roku życia. Po tym czasie młodzież jest oddzielana od swoich matek i ojców (rodziny żyją w różnych konfiguracjach, wyraźnie inspirowanych rodzinami patchworkowymi) i przenoszą się do innych Hydropolis.

Po co? Dlaczego? Co się dzieje poza tym miejscem, w którym mieszka Elek?

Pytania te zaczynają też pojawiać się w głowie Elka, podsycane wątpliwościami, wysuwanymi przez Alicję – siostrę Elka, która już przeniosła się poza rodzime Hydropolis oraz jego przyjaciela Stana. Elek wraz ze Stanem zaczynają przeczuwać, że ten świat jest mocno podejrzany.

Rozumieją też, jak mocno ograniczona jest ich wolność. A czego, jak czego, ale wolności młodzież potrzebuje jak kania dżdżu.

Tymczasem w Hydropolis każde słowo jest podsłuchiwane niczym w świecie Orwella. Jak zatem rozmawiać ze sobą i jak dowiedzieć się, czym naprawdę jest Hydropolis? Czy Elek pozna prawdziwą naturę tego świata budowanego na strachu przed zalaniem, ciśnieniem, pełnego śluz, kopuł i rur?

Chłopak, który mówi do rówieśników

W tle nie brakuje wątków pierwszych miłości, sportowych akcentów związanych z podwodną grą oraz opisami funkcjonowania Hydropolis. Jeśli chodzi o podwodne gry, to jest osobny rozdział, wyjaśniający zasady OXY, gry wymyślonej przez autora na potrzeby książki. Przywodzi to na myśl jedną z najpopularniejszych wymyślonych gier – Quidditcha, znanego z Harry’ego Pottera.

Opowieść i fabuła tej książki to jedno, a drugie co zwraca moją uwagę to język. Wiecie, książka jest dla młodzieży. Nie ma tu miejsca na słodkie misie. Z drugiej strony także na powszechną w tym wieku „swobodę językową”, jeśli wiecie, co mam na myśli. Tymczasem Zygmunt Miłoszewski zgrabnie posługuje się młodzieżowym językiem, oddając jego naturę, bez jednego wulgaryzmu. Jak to możliwe? Sprawdźcie sami! Jest w tym naprawdę rewelacyjny.

 Dzięki niemu Elek jest zabawny, autoironiczny, a jednocześnie szczery. To naprawdę mistrzostwo umieć pisać językiem nastolatka, bo młodzież natychmiast wychwyci taki sztuczny wysiłek. Tu tego nie ma. Sama naturalność. Ciekawe, czy syn autora, dla którego ta książka powstała, był osobą doradzającą w tej kwestii?

Zapytajmy zresztą samego Autora:

Anna Trawka: Skąd pomysł na fantastyczny świat przedstawiony w „Hydropolis”? Śluzy, kopuły, fermentory, inżynierowie – długo powstawał w Pana głowie świat Hydropolis?

Zygmunt Miłoszewski: Pomysły na książki to trochę jak wielkie katastrofy, zawsze jest to splot wielu drobnych, pozornie niezwiązanych ze sobą przyczyn. W tym wypadku to zamówienie od dziecka, żeby napisać „o chłopcu, który ma przygody w świecie takim trochę s-f”. Fascynacja z żeglarskiego gapienia się w ocean, że na wyciągnięcie ręki jest świat równie nam obcy, co inne planety. Zasłyszana informacja, że już kilka metrów pod powierzchnią wody panują stabilne, bezpieczne warunki, w przeciwieństwie do ogarniętej kryzysem klimatycznym powierzchni. A potem szukanie: jakie eksperymenty naukowe robiono z życiem pod wodą, jak długo to trwało, jak wyglądało, czy to w ogóle możliwe? Najbardziej ubawił mnie jeden film dokumentalny z lat 60., gdzie mieszkający w podwodnym habitacie naukowcy cały czas jarają szlugi, bo wiadomo, takie czasy.

A.T.: Jest Pan specjalistą w tworzeniu realnych, wielowymiarowych postaci. Podobnie jest w „Hydropolis”. Czy budowanie postaci nastolatka jest trudniejsze? Jak tworzy się książkowego człowieka, by był realistyczny?

Zygmunt Miłoszewski: Nie uważam nastolatków za osobny gatunek ssaka, tak samo jak dorośli mają swoje nadzieje, lęki, potrzeby. Może wszystko jest bardziej wyraziste, bo dzieje się po raz pierwszy, jest nowe – miłość, przyjaźń, rozczarowanie. A na pytanie jak się tworzy, odpowiadam: długo i pieczołowicie. Cały czas myśląc o tym, czy w tej sytuacji ja bym się tak zachował? A moje dzieci? Mam dorosłą córkę i nastoletniego syna, więc obserwowanie przez lata ich życia, ich koleżanek i kolegów – to na pewno pomaga.

A.T.: Napisał Pan „Hydropolis” dla swojego syna. Czy to właśnie on był pierwszym recenzentem książki? Jak mu się podobała?

Zygmunt Miłoszewski: Cóż, to surowy krytyk, dużo czyta, ma porównanie. Jesteśmy właśnie po trudnej rozmowie, przeczytał wydrukowaną wersję  i uznał, że w porównaniu do pierwszej została ocenzurowana. Musiałem się tłumaczyć, dlaczego zamieniłem „dupę” na „tyłek” i że co prawda na początku uznawałem wulgaryzmy za manifestowanie przez bohaterów swojej wolności, ale potem uznałem, że mogę to złagodzić, żeby promować czystość języka. To pewnie największa różnica między literaturą dziecięcą i dorosłą – bardziej czuję odpowiedzialność. Poza tym czytelnik numer jeden twierdzi, że się udało. Uff.

A.T.: Mówienie językiem młodzieży nie jest łatwe. Można zostać posądzonym o bycie boomerem😉. Jak udało się Panu mówić do młodzieży w naturalny sposób, językiem Elka?

Zygmunt Miłoszewski: Może dlatego, że kompletnie nie starałem się mówić językiem młodzieży, to się zawsze kończy klęską, jakąś upiorną stylizacją, która jest niemodna już w momencie druku. Na dodatek jest w tym jakaś dziwna infantylizacja „niuniu, niuniu, wujek wam coś opowie waszym językiem”. Wujek opowiada swoim językiem, nazywa się on zwyczajna polszczyzna i jak klasyczna elegancja – nigdy nie wychodzi z mody.

A.T.: Czy trwają już prace nad kolejnymi tomami „Hydropolis”? Kiedy można spodziewać się premiery następnej części?

Zygmunt Miłoszewski: Siedzę i piszę, na wakacje tom drugi, na gwiazdkę trzeci i ostatni. Muszę się spieszyć, bo dziecko się starzeje. 

I co dalej?

Osobiście uwielbiam książki wielotomowe. Jak już wejdę w fascynujący mnie świat, chętnie przebywam tam dłużej. Podobnie jest z moimi dziećmi. Lubią zadomowić się w świecie powieści.  Cieszę się zatem bardzo, że i „Hydropolis” będzie książką składającą się z kilku tomów. Kolejne części ukażą się w 2023 roku. A ja będę jedną z pierwszych osób, które będą chciały je przeczytać😊.

Jedno jest pewne – historia Elka trwa, a pytań nadal jest więcej niż odpowiedzi.

Zygmunt Miłoszewski umie budować napięcie nawet w książkach dla młodzieży. No właśnie, dla jakiej młodzieży? Wydawnictwo poleca ją dla 9-12 latków, ale myślę, że i starsza młodzież się nią zachwyci. A nawet dorośli. Ja zostałam fanką i z niecierpliwością będę czekać na kolejne tomy😉.

UWAGA: premiera książki będzie 9 listopada – ale już możecie ją kupić w PRZEDSPRZEDAŻY. Tu obiecana zniżka od Wydawnictwa W.A.B. na kod OXY – aż 40% rabatu od ceny okładkowej (kod ważny tylko od 20.10 do 26.10). “Hydropolis” z taką właśnie zniżką możecie kupić TUTAJ

Polecam Wam sprawdzić Zygmunta Miłoszewskiego w wersji light dla młodzieży i poznać antyutopię „Hydropolis. Uciekaj”. To świetny pomysł na prezent dla nastolatków. Wiem, może nie będą od razu zachwyceni prezentem/książką – kręcenie nosem to domena tego wieku😉, ale jak już pokażą swoją dezaprobatę, a potem po kryjomu sięgną po książkę, będą zachwyceni.

The winter is coming

Pisma zawierają miejsca, zaznaczone na żółto, które można przekreślić (niepotrzebne skreślić) lub wybrać pomiędzy dwiema opcjami:

Plecaki szkolne – ponadczasowe modele

• 

Dziś mam dla was najlepsze plecaki szkolne które przetrwają kilka lat i nadal będą modne. Przyszedł już czas, kiedy warto zacząć się rozglądać za wyprawką i dokupić plecak do szkoły i inne brakujące rzeczy.

Część odnośników w tym poście to linki afiliacyjne. Po kliknięciu możesz zapoznać się z ofertą konkretnego produktu – nie ponosisz żadnych kosztów, a jednocześnie wspierasz naszą pracę.

Wybór porządnego plecaka do szkoły może być trudny, a do tego ciężko znaleźć coś sensownego w sklepie stacjonarnym. Dlatego dziś przygotowałam Wam post z przeglądem najciekawszych modeli. Napiszę również, czym warto się kierować wybierając najlepsze szkolne plecaki.

Sama pamiętam mój pierwszy tornister do szkoły. Niestety szybko mi się znudziła aplikacja Myszki Mickey, a musiałam z nim chodzić przez kilka lat. Doradzę Wam też jak rozwiązać konflikt rodzica i dziecka, które z pewnością chciałoby mieć plecak z bohaterem ulubionej bajki.

W tym wpisie skupiłam się na plecakach do szkoły do starszych klas. We wcześniejszym poście znajdziecie mój wybór jeśli chodzi o Plecak do pierwszej klasy.

Nasz plecak do 4 klasy ma już 3 lata, nadal wygląda świetnie, więc nie mam potrzeby kupowania nowego. Polecam Wam takie rozwiązanie, bo dzięki temu nie musicie co roku wydawać pieniędzy na nowy plecak.

Co zrobić żeby plecaki szkolne służyły dzieciom przez lata?

• wybierajcie uniwersalne modele – są takie marki, które są zawsze modne, a często za marką idzie jakość
• dobrej jakości plecaki do szkoły są droższe niż takie z sieciówki – można kupić jeden na kilka lat lub kupić używany w świetnym stanie
• rozmawiajcie z dziećmi o ekologii i powodach dlaczego warto jest używać rzeczy przez długi czas
• im mniej pstrokaty i kolorowy – tym dłużej będzie się podobał
• wybierajcie plecaki bez bajkowych postaci – gust dzieci zmienia się bardzo szybko, a co za tym idzie
• możecie pójść na kompromis i dziecku naszyć naszywkę z ulubioną postacią lub breloczek – kiedy się już znudzi możecie odpruć lub odpiąć

Dobrze, sprawa wygląda prosto, ale jak wybrać najlepszy model?

Jakie plecaki do szkoły sprawdzają się najlepiej?

• odpowiedni rozmiar – plecak do szkoły powinien być dopasowany do dziecka i potrzeb. Wielkość plecaków (oprócz wymiarów) określa się też w pojemności, czyli litrach i tak:
  • do 10 litrów – plecak do przedszkola, zmieści mały lunchbox i bidon
  • od 16 do 25 litrów – plecak do szkoły podstawowej, zmieści książki, bidon, lunchbox
  • 20-30 litrów – plecak do liceum i na studia, sprawdzi się też na weekendowe wyjazdy

• wygoda – kiedy plecak jest dobrze dopasowany do pleców i ma miękkie szelki. Zwróćcie uwagę, czy szelki nie są za wąskie, czy mają wzmocnienie w postaci naszytego paska i czy są miękkie.
• odpowiednie przyleganie – sprawdźcie czy plecak ma usztywniane plecy, wystarczy lekkie usztywnienie, a komfort noszenia jest lepszy. Bardzo porządana jest też siateczka na plecach, która poprawia cyrkulację powietrza
• kieszenie i przegródki – tutaj warto zapytać dziecko, jak woli. Przyznam, że zbyt duża ilość kieszeni może utrudnić użytkowanie. Najważniejsze kieszonki: na wodę, mała na telefon lub legitymację, na jedzenie
• wytrzymały materiał – plecaki z dobrych materiałów można spokojnie prać w pralce
• odblaski – dobrze jest żeby plecak miał wbudowany odblask, a jeżeli nie ma zawsze można dokupić – np. taki KLIK lub KLIK

1. Świetny, lekki plecak szkolny, który nadaje się też na wycieczki – 25 L KILK
2. Różne plecaki szkolne w kształcie klocka LEGO znajdziecie tu: KLIK
3. Lekki i duży plecak z dużą ilością przegródek – 27 L KLIK
4. Piękny i modny plecak średniej wielkości – 22 L KLIK
5. Bardzo wytrzymały i z dużą ilością przegródek plecak do starszych klas – 27 L KLIK
6. Lekki i pojemny plecak – 25 L KLIK
7. Uniwersalny plecak do szkoły z przegródkami – 25 L KLIK
8. Duży plecak szkolny – 27 L KLIK
9. Kolorowy plecak z dużą przegrodą – 18 L KLIK
10. Plecaki szkolne dla fana LEGO z przegródkami 18 L KLIK
11. Plecak z przegrodą na laptopa KLIK

A poniżej mam dla Was porównanie naszych plecaków. Od kilku lat używamy Kankena i Doughnuta

Od 3 lat używamy plecaka Doughnut 16 L w kolorze ROSE. Nadal wygląda świetnie i będzie nam służyć przez kolejne lata. Jest uniwersalny, pasuje do wszystkich ubrań i jest łatwy w czyszczeniu (piorę go w pralce). Ma sporo kieszonek i podoba się dziecku.

Plecak Doughnut 16 L:

• Doughnut Macaroon ma już wbudowane miękkie szelki (dzięki nim lepiej amortyzują ciężary),
• posiada kieszenie boczne i małą kieszeń przednią, którą w łatwy sposób się odpina i zapina na zatrzask (nie trzeba za każdym razem rozwiązywać i zawiązywać sprzączki), 
• podobnie jak w Kankenie zapięcie ma na górze dodatkowe zabezpieczenie, 
• w środku posiada wzmocnioną przegródkę na laptopa (do 14 cali) i inne kieszonki, które ułatwiają organizację i podział przedmiotów w środku (wszystkich przegródek jest 11)
• posiada elementy skórzane, 
• materiał ma właściwości wodoodporne (nasiąka wodą, ale nie przepuszcza

Jest dostępna również wersja 18 L (u mnie czarny) – wg mnie dobra dla osoby 155 cm +

Ten większy Doughnut ma świetne wykończenie pleców – z siateczki i profilowane + kieszeń na telefon

Mamy też plecak Kanken 13′ na laptop, którego używa nasz 6-latek

• posiada dwie boczne kieszenie (na butelkę, parasolkę lub inne rzeczy, do których chcemy mieć szybki dostęp),
• posiada przednią kieszeń zamykaną na ukryty, błyskawiczny zamek (na klucze lub dokumenty),
• główna komora otwierana w całości (dzięki temu mamy dostęp do wszystkich rzeczy w plecaku – co się super sprawdza jako plecak szkolny), dodatkowo poza klasycznym suwakiem jest zabezpieczona zapięciem na uchwycie plecaka,
• w środku znajduje się szeroka kieszeń, w której znajduje się podkładka “seatpad” – ona też ma wiele zastosowań: usztywnia plecki plecaka, ale można jej używać do siedzenia na trawie, podłodze na przerwach,
• co w Kankenach ważne – mają minimalistyczny i ponadczasowy wygląd i nie znudzą się po kilku latach, mogą też być przekazywane z pokolenia na pokolenie (wśród rodzeństwa) oraz używane i do szkoły i na wycieczki poza szkołą,
• wersje laptopowe Kankenów mają dodatkowo miękkie szelki (i kieszeń na laptopa), ale do klasycznych modeli Kankenów można dokupić miękkie szelki, 
• okrągłe logo Kanken jest też znakiem odblaskowym, 
• pojemność – 16 l,
• Większość modeli nie polecamy prać w pralce, ale kilka wersji można prać w pralce: Rekanken, Kanken Art i Kanken No 2)

A tu porównanie:

Musztardowy 17′ ( ma 4 lata) i niebieski 13′ (ma 2 lata)

Tu macie zresztą cały wpis na temat Plecak Kanken

A jaki plecak szkolny na WF?

A jeżeli szukacie idealnego plecako-worka na lekcje WF lub na ubrania, to bardzo polecam ten z SURV band bo został on stworzony przez mamę, która zna potrzeby dzieci.

Są dostępne w różnych kolorach a na hasło nebule10 macie 10% rabatu do końca sierpnia dostępne TUTAJ

Nie ma sznurka, który lubi się zaplątywać, a wygodne szelki – może służyć jako worek, ale też jako plecak. Ma kieszonkę na buty – i w końcu dzieci nie będą musiały nosić butów sportowych razem ze strojem gimnastycznym. Materiał jest wodoodporny, więc można tam również włożyć mokre ubranie.

Z boku jest kieszonka na drobiazgi: gumki do włosów, szczotkę lub telefon. A w środku kieszeń na bidon i mniejsza na portfel lub legitymację. Ten worek dobrze sprawdzi się też na zajęcia dodatkowe.

Mam nadzieję, że w tym wpisie znaleźliście funkcjonalne plecaki szkolne, które będą służyć dzieciom przez lata.

A tu łapcie wpis z sezonu 2022 na Kapcie do przedszkola i szkoły

Przepis na chleb nasz po-wsze-dni

• 

Dziś mam dla was przepis na chleb. Chleb, chlebuś, chlebunio tak smakowity, że palce lizać! Pyszny, zdrowy, orkiszowy, z ziarnami – a do tego do zrobienia w 5 minut.

Ten przepis jest z nami od około 6 miesięcy. Od jego odkrycia, nasze dzieci zaczęły jeść kanapki! No ale nie zagalopowujcie się – najczęściej są to kanapki z masłem:). Zresztą wcale im się nie dziwię. Chleb jest tak powalająco pyszny, że sam majstrując sobie kanapkę, kończę właściwie na maśle i odrobinie soli truflowej.

W poszukiwaniu ideału

Droga do znalezieniu tego przepisu na chleb była dość wyboista. Kiedy się wyprowadziliśmy z Warszawy, Ania bardzo szybko odkryła cudowne źródełka świeżych warzyw, czy soczystych owoców na lokalnych ryneczkach. Ba – pierwszy raz w życiu dorobiliśmy się naszego własnego ulubionego rzeźnika (to jednak brzmi dużo raźniej niż “sklep mięsny”:))

Natomiast z pieczywem była lipa. Miesiącami szukaliśmy naszych smaków i nic. Z tej desperacji zainwestowaliśmy nawet w maszynę do pieczenia chleba. Ta zresztą mocno mnie rozbestwiła. Łatwość z jaką wrzuca się wszystkie składniki i tylko naciska przycisk. Brak potrzeby wyrabiania ciasta własnymi rękami i ugniatania tej lepkiej mazi – miodzio! Smakowity aromat unoszący się po domu i czule głaszczący duszę – no cud.

I kiedy już się wydawało, że “mamy to” – jak grom z jasnego nieba trafiła nas wiadomość, że nasz rzeźnik otwiera kolejną odnogę biznesu:

Piekarnię…

No i trafili jackpot. Doszedł nam codzienny rytuał po rozwiezieniu naszych pociech po placówkach – kolejeczka po przepyszny okrągły chleb. Maszyna do pieczenia zaczęła zbierać kurz i poszła w odstawkę. Smak chleba z piekarni jednak bił nasze wypieki na głowę! Czemu więc, zapytacie – znowu zaczęliśmy szukać alternatywy?

Kieszeń, pokusy i zdrowie

Niestety w piekarni, oprócz pysznego pieczywa, na półkach piętrzyły się i kusiły: bagietki, paluchy, drożdżówki, cynamonki, jagodzianki, gotowe kanapki i wszelkie możliwe oblane glancem i lukrowane pokusy świata.

Biorąc pod uwagę, że oprócz bochenka za kilkanaście złotych – nie dało się przejść obojętnie obok tej kuszącej słodkim zapachem rozpusty – codzienny rachunek tylko z piekarni zaczął się ocierać o 50 zł. A ubrania z kolei, krasnoludki mieszkające w naszych szafach, zaczęły zwężać jak nakręcone.

Jak żyć?

Jak więc pogodzić kubki smakowe i podniebienie rozbisurmanione smakiem chleba – jaki przenigdy nie chce wyjść z maszyny do pieczenia? Z wrodzoną awersją do żmudnego, własnoręcznego i codziennego zagniatania ciasta.

Będą przeświadczonym, że te obwarowania to twardy orzech do zgryzienia, ale z otwartą głową – pomaszerowałem na warsztaty z pieczenia chleba prowadzone przez Top Chef Ewelinę Łapińską do studia Atuty. Nauczyłem się tam piec przepyszny chleb na zakwasie – taki jak z naszej ulubionej piekarni! Schodzi by go zrobić 24h. Trzeba codziennie dbać o zakwas. Trzeba się niemiłosiernie naugniatać i kilkukrotnie ufajdać ciastem.

Efekt był oczywisty – zrozumiałem, że te kilkanaście złotych za bochenek chleba – to bardzo rozsądna cena. I jestem ją gotów płacić co dzień – byle tylko nie musieć ruszać palcem (całkiem oblepionym ciastem:)).

Chleb orkiszowy

Poznałem też jednak na warsztatach przepis, który mnie absolutnie opętał – Przepis na chleb orkiszowy z ziarnami! Chef Ewelina pokazywała jak go zrobić tak naprawdę w przerwach technologicznych jakie mieliśmy walcząc z innymi przepisami.

Tu macie składniki. To trzeba tylko zasypać i wymieszać. Tu czekacie 20 min aż wyrośnie. Nie trzeba nic ugniatać ani wyrabiać! Brak potrzeby wyposażania się w żeliwne garnki do pieczenia chleba. Nie trzeba żadnej maszyny… Potrzebujesz tylko miskę, łyżkę, blaszkę i piekarnik – i już!

Przepis na chleb orkiszowy z ziarnami

To co? Gotowi do upieczenia chleba i nie ubrudzenia sobie rąk?

A dla tych, którzy lubią kolejność w punktach:

1. Wymieszaj dokładnie wszystkie składniki w misce. Kolejność wsypywania zupełnie dowolna. Ja najpierw wsypuję wszystkie sypkie rzeczy, na koniec zalewam wodą w odpowiedniej temperaturze i wtedy mieszam całość energicznie łyżką.

2. Przykryj miskę ściereczką i pozostaw w cieple do powiększenia objętości – tak na 20 min

3. Blaszkę/keksówkę 8×27 cm wysmaruj masłem i oprósz otrębami owsianymi by chleb dał się łatwo wyjąć po upieczeniu.

4. Po 20 minutach pod przykryciem, energicznie wymieszaj ciasto łyżką

5. Wstaw piekarnik by się nagrzewał do 230 C (ja ustawiam z termoobiegiem)

6. Przelej ciasto do blaszki. Przykryj ściereczką aby powiększyło objętość. Przepis mówi co prawda o 20 min ale moje półroczne doświadczenie pokazuje że już nawet po 10 jest gotowy! Zbyt długie rośnięcie mu nie służy.

7. Po tych około 10 minutach – ( wyciągam kiedy ma tak niecały cm do wyjścia z naczynia) – żeby potem nie wylał się w piekarniku – wstaw do nagrzanego do 230 C piekarnika. Piecz 50-60 min

Smacznego!

8. Koniecznie wyślij na FB pod postem zdjęcie jak Tobie wyszedł i jak smakuje?

A jakbyś chciała ubogacić się nie tylko o przepis na chleb orkiszowy z ziarnami ale też na coś do niego – tu czeka na ciebie pachnąca Szakszuka

„Słonecznikowa 5. Przygody Piratów” – pomysł na wakacyjną lekturę dla kilkulatka!

• 

Całkiem niedawno polecałam Wam nową serię świetnych książek z cyklu Słonecznikowa 5. To cykl czterech książek, w których przygody bohaterów dzieją się w czasie kolejnych pór roku. Lato już dopisuje, więc czas na książeczkę letnią, pod tytułem „Przygody piratów”. Jej premiera miała miejsce 1 czerwca. Ta książka to doskonały pomysł na angażującą wakacyjną lekturę😊.

Słonecznikowa 5, Anieli Cholewińskiej-Szkolik to opowieści niezwykle przyjemne, spokojne, zabawne i wyciszające. Umożliwiają dzieciom skupienie się tu i teraz oraz dokładne dostrzeganie otoczenia i świata.

To niezwykle ważna umiejętność, zwłaszcza dziś, gdy nawet kilkulatki spędzają czas, korzystając z telefonów i tabletów. Słonecznikowa 5 to sposób na pokazanie dzieciom w interesujący sposób, jak piękne jest wszystko, co je otacza i dostrzeżenie zmian, jakie zachodzą wokół nich.

Jak wiecie promowanie czytelnictwa jest jednym z najważniejszych celów nebule.pl, dlatego wyszukuję dla Was najwartościowsze książki dla dzieci. Wraz z Grupą Wydawniczą Foksal polecam Wam tę serię, którą objęłam swoim patronatem.

Cały cykl zawiera 4 tomy

– bo tyle jest właśnie pór roku, a to wokół nich osadzona jest każda z opowieści. Pierwszy tom, który już polecałam wam we wpisie – „Słonecznikowa 5. Kość Dinozaura” jest książeczką wiosenną, dostępną w sprzedaży już od marca (np. TUTAJ). Tym razem czas na opowieść letnią, pod tytułem „Słonecznikowa 5. Przygody piratów”.

Seria zawierać będzie jeszcze dwie kolejne części:

• „Słonecznikowa 5. Przyjaciele Tuptusia” – opowieść jesienna,
• „Słonecznikowa 5. Zimowa uczta” – przygody zimowe.

Na ich premierę będzie trzeba chwilę zaczekać, tymczasem opowiem Wam, czego można spodziewać się po letniej części cyklu, czyli wspomnianych „Przygodach Piratów”.

Książka zawiera 4 opowieści:

• „Na rybach” – gdzie dzieci ciesząc się z letniego deszczu, postanawiają zrobić rodzicom niespodziankę, przygotowując nietypowy obiad;
• „Przygody Piratów” – pełne wyzwań i poruszające wyobraźnię, gdy trzeba ukryć skarb, którym są mirabelki zebrane w ogrodzie, czy pokroić warzywa, by przechytrzyć morskie bestie. A wszystko po to, by sprawnie przygotować się do wyjazdu na wakacje! 🌞
• „Urodziny mamy” – gdy stała się królową lata i otrzymała od trójki maluchów niezwykłe prezenty i najbardziej udane przyjęcie urodzinowe na świecie;
• „Zabawa przy wodospadzie” – kiedy wyobraźnia sprawia, że w zwykłym ogrodzie pojawia się wodospad, a nawet całe jezioro. I nawet basen w upalny dzień nie jest taką atrakcją, jak to, co dzieci same sobie wymyślą.

Wszystkie te opowieści napisane są w piękny sposób. Jest tu dużo spokoju, ukojenia. Nawet dorośli, czytając dzieciom, poczują się zrelaksowani, przenosząc się do ogrodu na Słonecznikowej 5, gdzie wszystko biegnie niespiesznie, magicznie, letnio i wakacyjnie. A każda z przygód kończy się zabawną puentą.

Nie ma tu nachalnego moralizatorstwa, ale przygody, w których dzieci chętnie będą chciały brać udział. Mogą się one stać inspiracją do własnych zabaw na zewnątrz w gorące, letnie dni, które już nadchodzą.

Jeśli więc chcecie podarować dzieciom takie fajne, dobre emocje i połączyć przyjemne z pożytecznym – bo czytanie zawsze łączy te rzeczy – „Słonecznikowa 5. Przygody piratów” są na to świetnym sposobem.

To inspirujący początek lata dla dzieci i mój pomysł wakacyjną lekturę, który pozwala na zanurzenie się w pięknym świecie dzieci – pełnym przygód i radości.

Disney plus – najlepsze filmy dla dzieci

• 

Disney plus szturmem zdobył nasze serce. Oferta jest przebogata i w przeciwieństwie do innych platform, które już od dawna są z nami – gdzie mamy swoje typy i wiemy co oglądać – w przypadku Disney+ można by powiedzieć – “osiołkowi w żłobie dano”! Dlatego podjęliśmy się skromnej roli przewodnika po gąszczu tej wspaniałej biblioteki.

Ani słowem nie wspomnimy całej galaktyki filmów Gwiezdnych Wojen, ani nie dotkniemy się światów Marvela! Tak samo cudowny archipelag tytułów National Geographic musimy wpierw sami zeksplorować. Niniejszym przed wami nasz subiektywny wybór najlepszych filmów i perełek dostępnych teraz na platformie:

Disney Plus

---

---

---

---

---

To tyle co nam przychodzi do głowy na razie z Disney Plus!

Tu łapcie świeżutki SkyShowtime TOP 20 z naszymi polecajkami

Tu są Seriale dla dzieci na Netflix

Tu znajdziecie coś dla dorosłego widza – nasze Najlepsze filmy 2022, tu seriale Netflix, tu seriale Disney a tu Najlepsze seriale HBO MAX

Tu znajdziecie odpowiedź Jak wprowadzać dzieci w świat bajek

a jak już je wprowadzicie zapraszam po Najlepsze bajki na Netflix a tu wpis w którym znajdziecie najlepsze bajki edukacyjne, dostępne też poza Netflixem

No i napiszcie koniecznie czego z bogatej oferty Disney Plus zabrakło w naszym zestawieniu? Obiecujemy uzupełniać wpis o kolejne perełki

Kocham Cię, dlatego idź własną drogą, moje dziecko – „Wychowanie bez wychowywania”, książka, którą powinien przeczytać każdy rodzic

• 

Zwykle polecam Wam książki dla dzieci, ale jeśli się je ma (dzieci, nie książki😉), przydaje się czasem drogowskaz, jak z nimi postępować. Każdy z nas nosi go w sobie. Wypracowany został dzięki doświadczeniu życiowemu i wzorcom, przeniesionym z dzieciństwa. A z nimi bywa różnie.

Chcę Wam polecić książkę, która pozwala spojrzeć na wychowanie z zupełnie innej perspektywy. Przed Wami:

 „Wychowanie bez wychowywania” – Stefanie Stahl i Julii Tomuschat.

Ten wpis powstał dzięki i we współpracy z Wydawnictwo Otwarte

 Nie lubię słowa „poradnik”, dlatego powiem, że to raczej sposób na oddalenie się od swojego wzorca wychowania i spojrzenie na niego z perspektywy, a następnie powrót ze świeżym umysłem.

Zanim się jednak oddalicie, zaczytując się w książce, warto otworzyć swój umysł. Podejść z zaufaniem do treści. Wiecie, istniejemy w pewnych ramach, w których nas też wychowano, więc fajnie, jeśli niczym ludzie z platonowskiej jaskini wyjdziemy na światło i pozwolimy sobie na odkrycie nowego świata i spojrzenia na niego bez tego wewnętrznego krytyka. Tym razem w kontekście wychowywania dzieci. Być może już tam jesteście, a jeszcze o tym nie wiecie😊.

Przyznam, że zaintrygował mnie tytuł książki. Pomyślałam, że bliski jest mojemu podejściu do wychowania dzieci i podążaniu za nimi. Już przejrzenie spisu treści daje pewne pojęcie o tym, do czego zmierzają autorki w swoim przekazie i spojrzeniu na wychowanie.

Znajdziecie tam rozdziały:

1. Rodzinne gniazdo i skrzydła dla rodziców i dzieci.
2. Fundamenty życia: więź i autonomia.
3. Więź i autonomia – jak zachować równowagę.
4. Epicentrum – poczucie własnej wartości.
5. Dziecko Cienia, Dziecko Słońca i Ja-dorosłe.
6. Rodzinne gniazdo, które pozwala rozwijać skrzydła – towarzyszenie dzieciom.
7. Ciepło rodzinnego gniazda – kluczowe znaczenie ma empatia.
8. Skrzydła – jak pozwolić na autonomię i jak ją rozwijać.
9. Dlaczego nigdy nie jest za późno na bycie lepszym rodzicem?

To, co mi się podoba w książce „Wychowanie bez wychowywania” to konkrety i to od samego początku. Już na pierwszych stronach poznacie fundamenty wychowania i życia w ogóle. Na tym opiera się cały proces, przez który musimy przeprowadzić dzieci, by wyrośli z nich szczęśliwi, samodzielni, ogarniający życie ludzie. I co ważne, nie będziecie czuć tej presji, która jest teraz powszechnie wywierana na rodziców. Wiecie, ta odpowiedzialność, która aż przytłacza. Nie ma tu magicznych, psychologicznych sztuczek, które musicie poznać, by stać się super rodzicem.

Wcale nie musicie być superrodzicami, by wychować szczęśliwe dziecko.

Najważniejsza jest więź i to na jej budowaniu warto się skupić. Nie mniej ważna jest autonomia, a więc potrzeba samodzielności. I to zbudowanie balansu na tej płaszczyźnie jest według autorek kluczem do wychowania człowieka.

Dlaczego polecam Wam akurat tę książkę o wychowaniu?

• Ściągnie ona z Waszych ramion ciężar odpowiedzialności za każdy aspekt życia dziecka, uświadamiając, że jest ono autonomiczną istotą, której towarzyszymy w dorastaniu i ono naprawdę wyfrunie kiedyś w świat. Nie uchronimy go przed wszystkim, a to, co możemy to dawanie wsparcia i budowanie więzi, by czerpało siłę i otrzymywało wsparcie zawsze i bez względu na okoliczności.
• Przestaniecie się też winić za swoje „porażki” wychowawcze i pogodzicie się ze sobą, okazując zrozumienie dla własnych błędów. A jeśli jesteście samodzielnymi rodzicami, dowiecie się, że nadal możecie wychować szczęśliwego człowieka. To duża ulga dla wielu ludzi, którzy wychowując dzieci, często zastanawiają się, jak zastąpić drugiego rodzica i czy to w ogóle robić.

„Wychowanie bez wychowywania”

Na koniec przytoczę Wam fragment, który dla naszego pokolenia – dla nas, jako rodziców, którzy czują się za wszystko odpowiedzialni, jest niczym balsam dla duszy:

„Może uspokoi cię stwierdzenie, że niemal wszyscy rodzice mają poczucie winy. Właśnie ci najbardziej świadomi odpowiedzialności, którzy naprawdę troszczą się o dzieci, często czują się winni. (…) drobne frustracje stopniowo przyzwyczajają dziecko do „prawdziwego życia” oraz że wystarczająco dobrzy rodzice przekazują mu wszystko, co jest potrzebne do radzenia sobie w świecie. Wystarczająco dobry! Naprawdę nie trzeba więcej.”[1]

Szczerze polecam Wam tę książkę, byście spojrzeli w głąb siebie i popracowali nad tym, co naprawdę ważne w wychowaniu. Żebyście poczuli się dobrze jako rodzice i weszli na ścieżkę rodzicielstwa swobodniejszego, bardziej pewnego siebie.

Dajcie znać, co sądzicie o „Wychowaniu bez wychowywania”. Bardzo jestem ciekawa, co jest dla Was odkrywcze i przełomowe w spojrzeniu na własne rodzicielstwo.

Książkę możecie znaleźć TUTAJ

---

[1] S. Stahl, J. Tomuschat, Wychowanie bez wychowania, wyd. Otwarte, Kraków 2021, s.116-117

„Wiem i ja” – rewelacyjny sposób na wprowadzenie przedszkolakom liter i liczb

• 

Dzieci przyswajają różne informacje w swoim własnym tempie. Rolą nas – rodziców – jest podążanie za dzieckiem i pokazywanie mu świata, podpowiadanie, „kąpanie” go w tej wiedzy w sposób nienachalny. Dzieci lubią się uczyć, jeśli nie są do tej nauki zmuszane. Sztuką jest wprowadzenie je w świat wiedzy z pasją jej poznawania, a nie z poczuciem nudy czy irytacji. Jak to zrobić?

Dobrze wiecie, że promowanie czytelnictwa jest w sercu misji nebule.pl – a takie współprace jak ta z Wydawnictwem Media Service Zawada gdzie łączymy czytelnictwo z misją edukacyjną – wprost uwielbiamy – bo:

Nauka przez zabawę – to klucz do sukcesu!

Wiem, że już wielokrotnie o tym wspominałam, ale jest to tak ważne, że chcę mówić o tym za każdym razem. Zwłaszcza wtedy, gdy w ręce wpadają mi takie książki, jak te, o których chcę Wam dziś opowiedzieć.

Najfajniejsze książki do uzupełniania, jakie widziałam

Seria książeczek „Wiem i ja” – to nowość z wydawnictwa Media Service Zawada. Dotyczą one najważniejszych z pierwszych umiejętności edukacyjnych, na jakich skupiamy się w kształceniu dzieci, a więc nauce liter i liczb, a potem czytania, pisania oraz liczenia.

Nie ma tu jednak ani grama nudy. Wszystko jest dobrze przemyślane i wyraźnie widać tu rękę doświadczonych konsultantów, którzy pracowali nad tymi pozycjami.

Co ciekawe w książeczkach z serii “Wiem i ja” możecie znaleźć również czcionkę pisaną, a nie tylko drukowaną, jak w w większości innych książek dla dzieci. Wykorzystuje się ją w pedagogice Marii Montessori, jako wprowadzenie do pisanych liter.

Dzieci mają okazję do poćwiczenia i opatrzenia się z alfabetem pisanym – dzięki temu będzie im łatwiej w szkole.

Podoba mi się również to, że na książkach nie znajdziecie wieku jakiemu są dedykowane. Jak wiecie dzieci rozwijają się we własnym tempie i czasami faza sensytywna na litery, czy cyfry jest znacznie wcześniej. Dlatego tak bardzo nam się spodobała ta seria.

Jest też coś co dzieci wręcz uwielbiają – mianowicie kolorowanki wodne

Książeczki z serii “Wiem i ja” dopasowane są do potrzeb dzieci pod każdym względem.

• Mają „dziecięcy” format, a więc wielkość idealną dla przedszkolaków.
• Są twardostronicowe – przeznaczone do pisania po nich.
• Zawierają pisak, umożliwiający zmazywanie i pisanie od początku
• Umożliwiają dzieciom pisanie pojedynczych liter oraz wyrazów po śladach.
• Oprócz liter i cyfr uczą kształtów.
• Zawierają rozwijające wyobraźnię przestrzenną labirynty.
• Umożliwiają kolorowanie.
• Są urozmaicone.
• Pozwalają dzieciom na samodzielną pracę, także bez pomocy rodziców.
• Są przygotowane tak, by pobudzać wewnętrzną motywację dzieci do nauki.
• A kartonowe książeczki możecie już czytać z dziećmi od 18 m. życia.

Książki w formacie A4 przeznaczone są dla dzieci powyżej 3 roku życia, a więc przedszkolaków, choć wiadomo, że każdy maluch rozwija się w swoim tempie. Jedne dzieci szybciej po nie sięgną, inne później. I wszystko to jest w porządku.

Wiem i ja! Zadania do ścierania 1 Liczę i piszę! dostępne np. TUTAJ a część 2 – TUTAJ

Okres przedszkolny to czas, gdy maluchy zaczynają interesować się poznawaniem liter i liczb. Choć będą się ich uczyć w szkole, to warto ułatwić im ten start i oswoić je z ich światem. Niektóre dzieci nauczą się czytać, zanim jeszcze pójdą do szkoły. Inne będą świetnie liczyć. Książeczki z serii „Wiem i ja” umożliwiają także rodzicom dostrzeżenie tych predyspozycji już na etapie przedszkolnym, by rozwijać naturalne talenty maluchów.

Książki idealnie nadają się na wakacje, na wyjazdy, wyjście do restauracji. Jak wychodzę z dziećmi to często wrzucam do torby tego typu książeczki, kredki lub pisaki. Dzięki temu nie nudzą się kiedy trzeba poczekać lub zajmują się nimi w czasie podróży.

Czego nauczą się dzieci z książeczek serii „Wiem i ja”?

• Poznają liczby i litery.
• Nauczą się czytać i liczyć.
• Poznają kolory i kształty.
• Rozwiną wyobraźnię przestrzenną i spostrzegawczość.
• Wyćwiczą motorykę małą – umiejętność potrzebną przy pisaniu.

Wiem i ja! Poznaję liczby – dostępne np. TUTAJ a Poznaję litery – TUTAJ

Cała seria zawiera różnorodne książeczki edukacyjne, które zachęcą dzieci do nauki czytania, pisania i liczenia samodzielnego oraz z pomocą rodziców. Polecam je Wam, by dzieci nauczyły się uczyć z przyjemnością i mimochodem – nie wiedząc nawet o tym, że to wysiłek intelektualny. Dla nich będzie to zabawa i zanim się spostrzegą, będą umiały czytać, pisać i liczyć. A nawet jeśli nie pójdzie im to szybko – co jest, jak wspominałam całkiem normalne – to pójdą do szkoły znacznie lepiej przygotowane.

Na stronie księgarnia internetowej Książeczki Bajeczki jest teraz PROMOCJA zarówno na książki “Wiem i ja“, jak i na pozostałe tytuły w ofercie – rabaty nawet do 30%!

EDIT:

A teraz w sklepie SMYK trwa promocja na książki Wiem i ja  – rabaty do 33%! dostępne – TUTAJ

Niech rozwijają się swobodnie i z przyjemnością! Z niewidzialną ręką rodziców, podsuwającą im takie materiały edukacyjne😊.

Польський алфавіт – а як легко його вивчити?

• 

Польський алфавіт – а як легко його вивчити?

Якщо хочеш зробити це швидко, радимо прочитати цілий допис!

Польський алфавіт – частина 1

Відразу зазначу, що букви «А/а», «Е/е», «І/і», «О/о» виглядають ідентично в польському та українському алфавітах. Отже, чотири з тридцяти двох літер позаду! 🙂 Тепер зосередься. В наступній частині абзацу я заміню літери «Т/т» і «К/к» їхніми польськими відповідниками – «T/t», «K/k». Де tаkе бачено? Аж дві водночас? Але споkійно ці буkви майже tаkі самі, яk польсьkі!

Хtось koлись міг би сkазаtи, що вивчаtи польсьkий алфавіt важkо, але нічого – перші kоtи за плоtи вже за tобою! Щось вже tрохи нудно. На додатоk замінимо «М/м» на «M/m». Щоб tобі було легше запаm’яtаtи, tо польсьkа mаленьkа буkва «м» пишеtься, яk уkраїнсьkа письmова буkва «т».

Mama Mарини згадувала tаkий віршиk:
Mурлиkа mурkоче —
Mорозива хоче.
Mурлиkо руденьkий, —
Заmерзнеш, дурненьkий!

Польський алфавіт частина 2

Польсьkе „Ż/ż” i „Rz/rz” to w укraiнskiй одне „Ж/ж”. Але яk визначиtи, яkу саmе буkву писаtи? Все залеżиtь від слова.
Ось деkільkа основних правил:

1. Яkщо в уkраїнсьkій mові при переkладі польсьkого слова заmість звуkу «ж» з’являєtься буkва «р». Наприkлад: morze — море, drzewo — дерево, rzeka — річка.

2. «Rz» завżди пишеmо після tаkих приголосних:
b, ch, d, g, j, k, p, t, w. Наприkлад: chrzest – хрест, krzesło – крісло, wrzesień – вересень.

3. «Rz» після буkв p, t, k, ch чиtаєtься яk «ш». Наприkлад: trzeba – треба, przeprosić – вибачитись.

4. Яkщо в уkраїнсьkій mові при переkладі польсьkого слова заmісtь звуkу «ж» з’являєtься буkва «ж» або «з». Наприkлад: żaba – жаба, różny – різний.

5. «Ż» завжди пишеmо після tаkих приголосних: l, ł, r, n. Наприkлад: małżeństwo – шлюб, małże – мідії.

Żабkа в żовtоmу żаkеtі,
Żуk в зеленоmу żилеtі.
Żаба ґудзиk засtібає,
Żуk годинничkа вийmає.

Буkва «ш»

Буkва «ш» в польсьkій mові сkладаєtься з буkвосполучення «sz». Наприkлад szukać – шукати, kasza – каша. Але варtо паm’яtаtи, що «rz» інkоли яk «ш» tреба чиtаtи! Хочу tеż поінфорmуваtи, що «si» яk «ші» tреба чиtаtи. Існує tеż szczе буkва «ś» і чиtаєtься яk «шь». Наприkлад śliczny – гарненьkий.

Szило szубkу Szурі szило,
Szовkоm, szерстю szви обszило.
Вийszла szубkа прехороszа
Наsій Шурі на пороszу.

З буkвою «ч» ісtорія tа саmа – «сz», і «ci» буде чиtаtись яk «чі», «cio» – чьо, «cia» – чя, «cie» – чє. Наприkлад: ciocia – тітка, ciemno – темно. Є tуt tаkоż «ć», яkе чиtаєtься m’яkо яk «чь», наприkлад robić – робити.

Kаczkа czоtири яєćkа знесла,
В czервні вона kаczеняt навела.
Ходиtь tепер вона з ниmи на ріćkу
Їсtь по дорозі сmаćненьkу суниćkу.

Особливісtь ще в tоmу, що «щ» пишеtься яk «szcz».

У лузі żуравлиk
szczипав собі szczавлиk.
Kупіtь йоmу горszczиk –
він звариtь ваm борszczиk.

Буkва «з»

Насtав czас на szczе одну буkву!
З kоżною ліtерою все легszе і легszе! Буkва «з» пиszеtься яk «z».

Zаєць zяблиkа zусtрів:
— Zебру zżер! Zmіюkу z’їв!
Zяблиk zойkнув: — Zнаczиtь, zаєць
— Zадаваkа і zухвалець.

Cловосполуczення «zі» – це жі, «zіo» – жьо, «zia» – жя, «zie» – жє (tomу tаm, де буде уkраїнсьkою сkлад «зі», я zаmінюваtи його на «zі» не буду). Яk і раніszе, буде tуt tеż буkва z палиćkою «ź», яkа czиtаєtься m’яkо – жь, наприkлад źle – погано.

Ріżе ніż kорzi сmаczні –
Żеня tорt спеkла mені.

Насtупні легkі буkви: уkраїнсьkе «Б/б» toбtо польсьkою «B/b» ta наszе «В/в» tоbtо польсьkе «W/w».

Bаbуся b пиszалася, szczо wи tаk swидkо wczиtесь. Bраwо! Wелиkе польсьkе «б» wиглядає, яk уkраїнсьkе «в». Tоmу не дай сеbе оbmануtи!

Польський алфавіт – частина 3

Уkраїнсьkе «С/с» це польсьkе «S/s». Дуmаєsz, це tяżkо?
Sпроbуйmо, переwірmо.

Хиtру sороkу,
sпійmаtи mороkа,
А на sоrоk sороk —
Sороk mороk.

Прийszоw czаs на «Р/р», яkе w польsьkоmу алфаwіtі zапиsуєtьsя «R/r».
А яk tоді z bуkwою «П/п»? Ця пrиголоsна kодуєtьsя zнаkоm «P/p».
Trохи диwно яkоsь wийszло! Але оbіцяю, szczо tи навczиszsя, яkszczо не bудеsz zуpиняtиsь.

Rоmа tа Rиtа sпіwаюtь у хоrі,
Wwеczоrі rаzоm гуляюtь надwоrі,
Rаzоm додоmу ідуtь, яk поrа.
Rоmа tа Rиtа – це brаt і sеstrа!

Теpеr wаrtо rоzдиwиtиsь дwі голоsні ліtери. Ух, нелегkий це wиkлиk! Bo уkраїнсьkе «И/и» pольsьkою pиszеtьsя, яk наszе «Y/y». Наtоmіstь zwуk «у» w pольsьkій mоwі pеrедаєtьsя ліtеrаmy «U/u» tа „Ó/ó” (bukwa «o», але z rysоćkою!).

Найwаżлywіszе не pлutаty ці pольsьkі bukwy z уkrаїнsьkymy, але w цьоmu доpоmоżе tільkи prаktykа, prаktykа і йeszczе rаz prаktykа!

Uczоrа muczywsя uдаw,
Wymіrюwаw swій zrіst.
Де голоwа, неmоw zгадаw.
Szkода, zаbuw, де хwіst.

A teper дo prawyl, яki дopomożutь wyznaczyty, яku bukwu pysaty:

 1. «Ó» pyszеmо, koly pry pеrеkладі оtrymuєmо «о», «е» аlbо «а». Наprykлад: góra – гора, róg – ріг;

 2. «Ó» pyszеmо, koly wоно zmінюєtьsя w pольsьkій mоwі на  «о», «е» або «а». Наprykлад: mróz – mroźny (мороз – морозний), siódmy – siedem (сьомий – сім);

3. «Ó» pyszеmо w sлоwах z zakinczeнняm -ów, наprykлад: sklepów – mагазинів (rодоwyй wідmіноk
іmенниkіw czолоwіczого rодu u mноżyні); `z lasów – з лісів;

4. «Ó» pyszеmо w sлоwах z zakinczeнняm – ówka, наprykлад: łamigłówka – головоломка, żarówka – лампочка;

5. «U» pyszеmо w іmеннykах z zakinczeнняm -un, -unek, -uchna, -uszka, -uszek, -uch, -us, -usia. Наprykлад: zwiastun – трейлер, mamusia – матуся;

6. «U» pyszеmо w дієsлоwaх z zakinczeнняm -uj, -ujesz, -uje. Наprykлад: maluję – малюю,
malujesz – малюєш, maluje – (він/ вона/ воно) малює.

Польський алфавіт – частина 4

Pryйszоw czаs pоkаzаty wаm pольsьkе «д». І… на rахuноk… rаz, два, try!
«D/d» — фuх, tаkе ż sаmе, яk і англійsьkе!
Але tut tеż wsе не tаk prоstо.
Szczо ż zноwu? Bо іsнuє pольsьkе twеrdе «г» (аbо наszе «ґ»), яke pyszеtьsя яk ukrаїнsьkе pysьmоwе mаленьkе «д», а sаmе «G/g».

На gryнdżолах іz gоry
Їхаw наtоwp dіtwоry.
Ой! Mала upала Юля
І tеpеr на лоbі guля.

Pеrейdеm dо bуkwy «L/l», wymоwu яkої w pоlsьkій mоwі mоżна оpysaty, яk szczоsь mіż «л» і «ль». Gоlоwне не gоwоryty цей zwуk twеrdо. І szczе оdна sхоżа bukwа — «Ł/ł». Pо zwuku wона tаkа ż, яk анglійsьkа «w». Dаm tоbі pіdskazku: szczоb wymowlяty bukwu цю, pоtrіbно guby sklаsty w trubоćku. Наpryklad: łazienka – wанна kimнаtа.

Smugаstі kylymy
Polоskаlа dоньkа Wlаsа.
Pоlоskаlа, pоlоskаlа –
Smugаstої rіćkа stаlа.

І zноwu ż tаky w pоlsьkій mоwі не wsе tak prоstо!
Tut też є dwі bukwy «х». Wymоwlяюtьsя wонy tаk sаmо, а оsь tаk woнy pyszutьsя: «Ch/ch» (наzywаєtьsя це ха) і «H/h» (наzywаєtьsя sаmо ха).
Оsь dеkіlkа gоlоwнych prаwyl:

1. «Ch» pyszеmо tоdі, koly pry pеrеklаdі z pоlsьkої na ukrаїнsьku z’яwlяєtьsя bukwa «х»; a «h», koly maєmo «г». Наpryklаd: hymn – гімн, chory – хворий;

2. Яkszо slоwо zakінczuєtьsя на «х», pyszеmо «ch», наpryklаd brzuch- живіт. Аlе є wyняtоk, а sаmе druh – супутник;

3. «Ch» z’яwlяєtьsя w slоwаch, яkі poczyнаюtьsя z prефіkсіw chl -, chł -, chrz -, chw -. Наpryklаd chleb – хліб;

4. Pіslя lіtеry «s» zаwżdy pyszеmо «ch», наpryklаd schody – сходи;

5. «H» pyszеmо, kоly slоwо pоczyнаєtьsя z prеfіkсіw hal -, her -, hel -, hipo -, hydro -, hiper-, hidro-, hekto-, hetero -, homo -. Наpryklаd : herbata – чай, hipermarket – гіпермаркет.

6. Tаkоż «h» pyszеmо w dеяkych іmенаch, наpryklаd Bohdan і Hubert.

Chudоżнyk mаlює chudоbu і chаtu, Zа це wін оtrymаw chwаlu і zаrplаtu.

Іsнuє tаkoż w pоlsьkоmu аlфаwіtі bukwa «N/n». Wіdоbrаżає wona nаszе «Н/н».
Але є szczе «Ń/ń», яkе чиtаєtься яk «нь». Szczо ty nа це skаżеsz?

Nikomu nе zdаєtьsя nеprаwdopo dіbnym, szczо wżе 80% аlфаwіtуtu za namy? Nайkrаszczе tе, szczо mеnі pryєmno prоwоdyty z tоbою czаs, dоpоmаgаюczy tоbі wywczаty nоwu mоwu! Яk nepomitno letytь czas… My wse blyszcze do kiнця, bo nam zalyszylosь wsьоgo dekilka liter!

Tаkoż я zаmіnю «Ф/ф» na «F/f».
Тrоszky dywnо, аlе аlfаwіtu ty nаwczyszsя еfеktywnо!

Fіrmа fеrmu buduwаlа.
Fіrmі fаrby bulо mаlо.

Widpowidnykom naszogo slowospolyczennя «дж» є «dż», а «дз» – «dz». Ці lіtеry my
wywczyly ranіszе – tоmu nіczogo skladnogo!

Ledwе ne zabuly pro bukwu «ц», polsьkoю wona bude «C/c», ale warto zaznaczyty, szczo «ci» czytaєtьsя jak «чі», tomu tam, de ukraїnsьkoю bude «ці» – zminiuwaty na «ci» я ne budu :).

Польський алфавіт – частина 5

W ostanniй czastyni я tobi rozkażu, szczo widbuwaєtьsя z bukwoю «й». А pеretwоrюєtьsя wоnа nа «J/j», trochy podibna nawitь na «i».

Аndrij dużе lюbytь, koly mama kuplяє jomu ajran. Cе tureцьkyj nаpij schоżyj nа jоgurt.

I ostanni bukwy, jaki my wywczemo – ce golosni, podibni do naszych, ale z chwostykom znyzu.
Wаżkо оpysаty, jak wymоwlяjutьsя ці bukwy, krаszczе pоsluchаjtе wymowu w іntеrnеtі, аlе wsе ż taky sprоbа chоczа b pryblyzno оpysaty budе! 🙂

«Ą/ą» – czytajetьsя jak «оун», «Ę/ę» -czytaєtьsя jak «eу».

Napryklad: ząb – зуб, ręka – рука.
Takoż «ę» wżywajemo w kinці dijesliw w І osobi odnyny, napryklad:

ja piszę – я пишу, ja sprzątam- я прибираю.

Оsь і prоlunaw dzwіnоk –
zаkіnczywsя nаsz urоk.
Zа rоbоtu – pо zаsluzi!
Szczyrо dяkuю wаm, druzі!

Нам вдалось дійти до кінця!
Дуже сподіваємось, що навчання цим способом було для тебе легке та приємне.
Для кращого закріплення раджу записувати українські речення польськими літерами.
За допомогою цього в майбутньому тобі точно буде легше навчитись простих виразів
польською мовою.
Ми надіємось, що нам вдалось відкрити тобі різні секрети польського алфавіту і представити
їх найпростішим способом.

A tu odwrotna konwersja – Alfabet ukraiński

Alfabet ukraiński – genialna metoda – jak nauczyć się go na raz

• 

Alfabet ukraiński – ten wpis to odpowiedź na nasz apel z wpisu Nauka cyrylicy. Przed autorką chylę czoła!!! Głębokie chapeau bas – nie dość, że genialnie wprowadza kolejne znaki – to jeszcze często robi to…. rymując:) Co nadaje cudowny rytm, ułatwiając lekturę i przyswajanie.

A więc – kto gotowy znów shackować swój mózg i zainstalować w nim alfabet ukraiński, zapraszamy już do lektury:

Alfabet ukraiński – część 1

Od razu zaznaczę, że litery „A/a”, „E/e”, „I/i”, „O/o” wyglądają identycznie w alfabecie i polskim, i ukraińskim. Więc cztery litery z trzydziestu dwóch masz już za sobą. Teraz skup się. Na początek, w dalszej części akapitu podmienię litery „T/t” i „K/k” na ich ukraińskie odpowiedniki – „Т/т”, „К/к”. „Ктo тo widział? Aż dwie na raz?”, ale spoкojnie тe liтerкi są prawie тaкie, jaк тe polsкie!

Ктoś by кiedyś mógł powiedzieć, że nauкa uкraińskiego alfabeтu jest тrudna, ale nic z тego – już pierwsze кoтy za płoтy za Tobą! Кurczę, тrochę jesт już nudno. Na doкładкę wymieniamy „M/m” na „М/м”.

Maмa Milenкi тaкi wierszyк wspoмinała:

„Maм мiodeк мniaм, мniaм!
Moтylкowi troszкę daм.
Może мrówce? Chyba nie!
Mrówкa niech мalinкę zje!”

Alfabet ukraiński – część 2

Polsкie „Ż/ż” i „Rz/rz” тo w uкraińsкiм jedno „Ж/ж”. Chociaж w polsкiм тo кwesтia жмudna – orтografia juж nie тrudna. Жaba w жece, жuк w жeжusze… Toж тo w polsкiм są кaтusze! Жeby тego było мało „кaжe” od „кarać” i „кaжe” od „кazać” – pisze się тaк saмo!

Moжesz тaкжe się тrochę zjeжyć, gdy się dowiesz, жe dwuznak „sz” тo jedno „ш”! Шкoda, жe тen шaliк Agnieшкi jesт тaкi sтary, мuшę кiedyś кupić jej шary. Шorsткi? Puшysтy? Na pewno nie мoжe być wzoжysтy! Bywa тaк, жe „ж” w pisowni, czyta się „ш”. W тaкich pжypadкach, a częsтoтliwość мają liczną, nie będę się kierować warstwą foneтyczną.

Podobna syтuacja jesт w pжypadкu „cz”. W uкraińsкiм jesт тo bowieм „Ч/ч”. Чy тo w чyмś poмoжe? Чęściej będzieш чyтać – мoжe! Чesławie spodobał się poчęsтuneк od чarnowłosego Чcibora. Чaseм uraчał ją чeкoladą, a тyм razeм – чosnкieм i zawшe pжybywał do niej z мiłyм жyчonкieм. 

Szczegół jesт jeszcze тaкi, жe шereg „szcz” piшe się „щ”. Chжąщ Щepan skжydłaмi щebioтał, gdzieś w gąщu кoшмarnie się мioтał. A щeniaк щerbaтy щecinę zwichrował – uчesać go щoткą тжeba, aby wygląd zachował. To uproщenie ogroмne – тaк щeжe. Zaмiasт чтerech liтer – jedna. Nie wieжę!

Moжe чas na кolejną liтerкę. Wyмieniмy „Z/z” na „З/з”! Зwoje мóзgowe зacieкle кodują wшysткie тe зnaчкi – i тaк зnaчnie prosтшe niż chińsкie кжaчкi. Зaзnacz, зapiш, зapaмięтaj, жe odwrócone „тжy” тo uкraińsкie „з”! 

Warтo тeraз wprowadzić „c”, ктóre w uкraińsкiм wygląda тaк: „ц”. Цo nieцo juж wieш o obцych alfabeтach. Цoś Waм тo pжypoмina? Jaкby „u” з ogonкieм, ale jednaк nie цałкowicie. Maм nadzieję, жe dalшej чęści alfabeтu juж nie зosтawiцie!

Kolejna łaтwa liтera to naшe „b” – w uкraińsкiм тo jesт „Б/б”. Бaбcia Бasia бyłaбy duмna, жe тaк шyбкo Waм idzie. Бrawo! Małe „б” pжypoмina цyfrę, nie? Nie daj się więц зwieść, gdy nagle w słowie зoбaczyш „шeść”.

Alfabet ukraiński – część 3

A dla змyłкi – тeraз „W/w”, ктóre змienia się na „В/в”. Jaкжe? Зnowu? Inne „бe”? Ani тrochę – тo jesт „вe”! Вrocłaв,  Вyшкóв i Вarшaвa… o мój Бoжe – тa liтera jest cięжкaвa! Pжypadкów тaкich jest jeщe кilкa, czyтaj dalej, тo тylкo chвilкa!

Polsкie „S/s” to uкraińsкie „С/с. Myśliш, że тo тrudne? Сpróбujмy, сprawdźмy. Сądziш, жe saмeмu сoбie nie сposóб uшyć сuкnię na сpoткanie зe стaryмi зnajoмyмi? Сylвia cтвierdziła, że cкlepy cpжedają cтraшne uбrania, щególnie тaкie do imprezoвego hacania. Cтвorzyła suкnię бaloвą i od raзu sтała się бalu кróloвą.

Pжyшedł czaс na „R/r”, ктóre в alfaбecie uкraińскiм зapiсuje się „Р/р“. Рoзрeвolвeрyзoвany рeвolвeрowвieц… jaк тo бyło? Рoвeр, рaбaрбaр – цoś dziвnie się зрoбiło!

В тaкiм рaзie, зapyтacie, jaк się głoскę „p” кoduje. A głoскa тa в зnaкu „П/п” się зnajduje. Пoпaпрany тen alfaбeт – тaк мoжe się зdaвać, lecz oбieцuję, жe się nauczyш, gdy nie бędzieш uстaвać.

Teрaз вaртo вziąć пod luпę dвie сaмogłoскi. To nieзłe вyзвanie! Бo пolскie „Y/y” to uкрaińскie „И/и”, a „u” i „ó” змienia się na „y”. Toжтo бoскie скaрanie! Alfaбeт uкрaińскi oртogрafię уłaтвia, naвeт прoбleми з пiсoвnią „y” в jęзику пolскiм зупełnie зałaтвia. Teрaз juж nieвaжne, жe „уje się nie крeскуje”, бo зaмiaст dвуch liтeр jedną się рисуje.

Alfabet ukraiński – część 4

Пжишedł czaс na „D/d”, ктурe nieцo jaк doмeк виgląda. Бoвieм „Д/д” в alfaбecie спжed „Е/е” nieśмiało спogląda. Дужa i dziвna jeст тo liтeрa, jednaк друкoвana o вiele трудniejшa jeст niж тa пiсana. Пoвieм Ci цoś вięцej – jaк пiшeш мałe „д” oдрęcznie, тo виgląдa jaк пolскie „g”.

Рoбi się nieзрęcznie.

Na дoкłaдкę кolejną liтeркę змieniaм i „l” oрaз „ł” na jeдno „л” вимieniaм.

Лena лoкi свoje мa, лoкi лубi Лena тa. Лena oпруч лoкув лубi лoди лукрeцjoвe, aлe nie в пудeлку, тилкo тe пoрцjoвe! Спулgлoсeк jeщe шeść naм зoстaлo, czyтaj i уcz się дaлej. Śмiaлo!

Nieстeти в укрaińскiм nie мa вспулnego зnaку длa „ch” oraz „h”. Пoлскie „ch” oзnaчa сię jaкo „Х/х”, a „сaмo h” jako „Г/г”.

Хибa nie миśлiш, жe вшисткo зaвшe тaк лaтвo гулa!
Гej! Гурaааа! Tyх лiтeр jeст juж спoрa пулa!

Рoвieм Ci na дoдaтeк, жe „г” oрaз „х” ружnią сię вимoвą.
„Х” jeст бeзdźвięчne, a „г” – dźвięчne.
Кieдиś тaк билo тeж з пoлскą мoвą!

В jęзику пoлскiм „г” dźвięчne вистęпуje juж тилкo в jeдnyм iмieniу i jeст тo – „Бoгдan” o aрхaiчним бжмieniу.

Jeст тaкжe лiтeрa „Н/н” в aлfaбeцie укрaińскiм. Цo ти нa тo пoвieш? Oдзвieрцieдлa oнa пoлскie „N/n”.

Читaj дaлej, a сię o тим дoвieш! Нiкoму нie видaje сię тo нieпрaвдoпoдoбнe, жe juж 80% aлfaбeту зa нaмi?

Нajлeпшe jeст тo, жe śвieтнie сię бaвię рaзeм з Вaмi. Juж тилкo сieдeм лiтeр нaм пoзoстaлo – нie нaпoмкнąл нiкт jeщe. A тo juж цoрaз блiжej кońцa – тaк мувią вieщe.

Alfabet ukraiński – część 5

Лiтeркę „G/g” тeрaз прoпoнуję, ктурa в укрaińскiм пoд симбoлeм „Ґ/ґ” вистęпуje.

Ґoспoдaжaмi ґри тeрeнoвej jeст Ґaбриś i Ґeнoвefa – ґoспoдинi ґeнeрaлa Jуzзfa.
Ґeнeрaлнie oдбивa сię oнa в Ґoдзiшeвie, ґдзie тaкiх пжeдсięвзięć jeст вieлe.

Вимieнiaм тaкжe „F/f” нa „Ф/ф” i вieм, жe виґлąдa дзiвaчнie, aлe jeстeś в стaнie пжeкoнać сię дo тej лiтeри знaчнie.

Фрaнцускiм фaвoркoм нie спoсуб oдмувić, тaк сaмo jaк фaсoлцe i флaчкoм. Фajнie jeднaк зaфiксoвać сię нa бицiu фiт i склoнić сię ку бурaчкoм.

„Фуj” – пeвнie пoмиśлiш, a ja пoдпaдлaм! Aлe спoкojнie – тo фiкцja. I тaк juж вшисткie зjaдлaм!

Alfabet ukraiński – część 6

В oстaтнiej чęśцi пoвieм Цi, цo сię дзieje з лiтeркą „j”.

Нo нieстeти ту мoжлiвośцi jeст вieлe, aлe jaкoś тo вшисткo сię в музґу пжeмieлe.
Лiтeрa „j” в jęзику укрaińскiм тo „Й/й”.

Йузeф бaрдзo дoбжe знaл йęзик oйчисти, a, жe бил йęзикoзнaвцą – йeст тo фaкт oчивiсти. Вбiй сoбie дo ґлoви, жe „й” зрoбioнe йeст з „и” з пoмoцą пoдкoви!

В йęзику укрaińскiм лiтeри „ji” зaпiсивaнe сą зa пoмoцą йeднeґo знaку – „Ї/ї”.

В пoлскiх слoвaх тaкą кońцувкę нaйчęśцieй мoжнa спoткać в кońцувкaх жeчoвнiкув в цeлoвнiку. Мaми вięц слoвa „фузйa”, „eмiсйa”, aлe „фuзї”, „eмiсї”.

Пoдчaс сeсї здйęцioвeй увoлнiлo сię вieлe мoiх eмoцї. Здйęцia бęдą супeр длa нaшeй прoмoцї!

Пжeд нaмi oстaтнie тжи лiтeри, тзв. йoтoвaнe – бaрдзo висoкo в йęзику уситуoвaнe!

*Сaмoґлoскi йoтoвaнe, йeжeлi стoйą в нaґлoсie тo вимaвia сię йe йaкo „й” + „a, e, у” => „йa, йe, йу”.

Нaтoмiaст, йeжeлi сą oнe в вирaзie пo спулґлoсцe – втeди спулґлoскa йeст змięкчoнa, a слишaлнe йeст йeдинie „a, e, у”.

Укрaińскa лiтeрa „Я/я” тo рoлскie „ja”. Як труднo яблкa зeбрać Янкoвi, кieди ядaлнe сą тилкo яґoди. Янeк вięц ствieрдзiл, жe – длa свoйeй виґoди – зйe сoбie яйка. Якie били пишнe! To якaś бaйкa!

„Э/э” тo полскie „je”. Эмeн чи Эрoзoлiмa? Эжи эщe нie вie ґдзie эсieнią пoэхać. Эднaк эґo мaжeнieм эст цaли śвiaт зэхać.

„Ю/ю” to jest „ju”. Ютжeйши юбiлeуш Юркa oдбęдзie сię в Юґoслaвii. Юґoслaвii юж нie мa, пoвiaдaш? Вaжнe эст тилкo, жe укрaińскiм aлфaбeтeм юж влaдaш!

ZAPAMIĘTAJ

Эщe эднa увaґa – цo зрoбić з пoлскiмi лiтeрaмi?
З „ą” oрaз „ę” – зaсaднiчo нiц сię нie дa зрoбić.

Нaтoмiaст „ń”, „ć”, „ź” oрaз „ś” мoжeми ствoжиć зaпoсoцą мięккieґo знaкu „ь”:

ń = нь
ć = ць
ś = сь
ź = зь

„Слoньцe эсieннe зaбaвia сię з нaмi.
В цo? В хoвaнeґo, з лiсьцьмi i джeвaмi.
Рaз цiхo зґaсьнie, тo знув сьлiчнie блисьнie
схoвa сię зa хмuркę, зaсьвieцi пжeз лiсьцie.”

Мaм нaдзieйę, жe нaукa тим спoсoбeм билa длa Цieбie лaтвa i пжиэмнa. Зaлeцaм, длa утрвaлeнia, зaпiсивaць пoлскie здaнia укрaiньскiмi лiтeрaмi. Дзięкi тeму нa пeвнo бęдзie Цi лaтвieй в пжишлoсьцi нaучиць сię прoстих вырaжeнь пo цкрaiньску.

Mamy nadzieję, że udało nam się odkryć wszelkie tajniki
ukraińskiego alfabetu i przedstawić je dla Ciebie w jak
najprostszy sposób.

A tu macie kolejną cudowną pracę od zespołu Skillme odwrotną konwersję – Польський алфавіт – – а як легко його вивчити?

Na koniec jeszcze coś dla tych, którzy potrzebują usłyszeć wymowę dźwięków:

„Kubuś Puchatek. Był sobie miś” – prequel o przygodach Misia o Małym Rozumku

• 

Dziś mam dla Was absolutną perełkę dla fanów Kubusia Puchatka. Wszyscy znają Misia i jego zwierzęcych przyjaciół. No i oczywiście Krzysia. Czy jednak zastanawialiście się, co było, zanim Kubuś Puchatek poznał Krzysia i swoją ferajnę oraz jak w ogóle do tego doszło? Brzmi intrygująco? Przed Wami absolutne odkrycie czytelnicze:

„Kubuś Puchatek. Był sobie miś”, czyli opowieść o tym, co zdarzyło się przedtem.

Dobrze wiecie, że promowanie czytelnictwa jest w sercu misji nebule.pl – a takie współprace jak ta z Wydawnictwem Znak Emotikon wprost kochamy:

Wczoraj bowiem (23 marca) ich nakładem ukazała się książka Kubuś Puchatek. Był sobie miś !!!

Książka została napisana w duchu opowiadań A.A. Milne’a przez Jane Riordan. Tłumaczenia zaś podjął się sam Mistrz – Michał Rusinek. To prawdziwa gratka dla miłośników opowiadań o Kubusiu Puchatku! Pomyślelibyście kiedyś, że doczekacie się takiego prequela?

Okazuje się, że wiele okoliczności musiało się odpowiednio spleść, by Kubuś Puchatek mógł wieść swoje beztroskie życie u boku Krzysia. A niewiele brakowało, by wcale do niego nie trafił! Groza. Na szczęście, trafił, choć nie od razu do Stumilowego Lasu. Podobnie jak pozostali przyjaciele, ale nie wszyscy jednocześnie.

Okazuje się, że Kubuś Puchatek zna Krzysia, odkąd ten był niemowlęciem.

Razem dorastali. Właściwie Krzyś dorastał, bo Puchatek, jak wiadomo, od razu był Puchatkiem w swoim wieku😊. Choć nie od początku przecież tak się nazywał, ale rozumek miał ten sam.

 Z opowiadań można dowiedzieć się, skąd pochodzi pesymizm Kłapouchego i jak Prosiaczek dołączył do przyjaciół. Zdradziłabym Wam chętnie więcej, ale nie chcę odbierać Wam przyjemności, jaką z pewnością będziecie czerpać, czytając książkę swoim dzieciom lub podczytując im, gdy same będą ją czytać😊.

Książka „Był sobie Miś” autorstwa Jane Riordan to zbiór opowiadań, które snute są na kanwie nadrzędnej opowieści o tym, co było przed.

Wszystkie zachowują klimat charakterystycznej niespieszności, który dobrze znacie z opowiadań o Kubusiu Puchatku. Nie brakuje tu też typowych dla Puchatka życiowych i filozoficznych mądrości, które równie mocno bawią, co dają do myślenia. Składa się ona z 10 opowiadań/rozdziałów:

• Rozdział 1, w którym wracamy do początku.
• Rozdział 2, w którym kupiono misia.
• Rozdział 3, w którym przybywają przyjaciele.
• Rozdział 4, w którym Kubuś spotyka tego drugiego, a Kłapouchy go nie spotyka.
• Rozdział 5, w którym góra zostaje przeniesiona.
• Rozdział 6, w którym wszyscy czujemy się bardzo młodzi.
• Rozdział 7, w którym leje deszcz.
• Rozdział 8, w którym niektóre kryjówki są lepsze od innych.
• Rozdział 9, w którym kopie się wiele dziur.
• Rozdział 10, w którym wszyscy żyli długo i szczęśliwie.

Jest jeszcze coś, na co muszę zwrócić uwagę:

Te ilustracje!

Są autorstwa Marka Burgessa i są w bardzo kubusiowo-puchatkowym sielskim, błogim i relaksującym stylu (tak naprawdę w stylu E. H . Sheparda😉). Idealnie wpasowujące się w cudowny, dziecięcy świat. Bez nadmiernego przebodźcowania. Tylko przyroda i sielskość.

Nowa książka o przygodach Kubusia Puchatka, opowiada historię zanim jeszcze otrzymał swoje imię i poznał przyjaciół – z pewnością ucieszy małych fanów Misia o Małym Rozumku. Wszystko jest tu napisane prostym językiem, a opowieści płyną niespiesznie. Są zabawne, pouczające, ale nie nachalnie moralizatorskie. Cudowny, dziecięcy świat.

Bardzo polecam Wam tę książkę. Jest pięknie wydana, dlatego nadaje się też świetnie na prezenty urodzinowe😊. A jako wielka fanka Kubusia Puchatka muszę Wam napisać, że czytając ją z dziećmi czułam takie ciepło bijące z każdej strony. Ta lektura pozwoliła mi wrócić do beztroskich czasów dzieciństwa.

Tu macie jeszcze link do wpisu Najlepsze książki dla dzieci 2021

a „Kubuś Puchatek. Był sobie miś” na bank trafi do wpisu o roku 2022:) – kupić go możecie np. TUTAJ

Dajcie znać, jak Waszym dzieciom podobają się nowe opowiadania i jak zareagowały na Krzysia-dzidziusia i Kubusia Puchatka na sklepowej półce😊

„Słonecznikowa 5” – seria kojących książek dla dzieci, czyli jak nauczyć najmłodszych uważności i czerpania radości z prostych rzeczy

• 

Wynajdywanie perełek czytelniczych dla dzieci to moja pasja. Sama uwielbiam czytać i bardzo chcę zarazić tym dzieci. Pierwsze sukcesy już są💪. Czytam im od pierwszych chwil życia. I przyznam, że wiele zawdzięczam cudownym książkom, jakie pojawiają się na rynku wydawniczym.

Cenię klasykę literatury, ale dobrze wiem, że dzieci najchętniej czytają i słuchają książek, które są im bliskie i nawiązują do ich życia. I taką fajną książkę mam dziś dla Was.

To tak naprawdę nie pojedyncza pozycja, ale cała seria, której premierowy, pierwszy tom, nosi tytuł:

 „Słonecznikowa 5. Kość Dinozaura”.

Napisana jest przez autorkę bestsellerowych książek dla dzieci – Anielę Cholewińską-Szkolik.

Możecie kojarzyć tę autorkę z uroczej serii o Misi i jej małych pacjentach.

Jako że promowanie czytelnictwa jest w sercu misji nebule.pl – a uznałam te pozycje za bardzo wartościowe – przedstawiam wam tę serię we współpracy z Grupą Wydawniczą Foksal – dla której całą serię objęłam patronatem nebule:)

Cała seria będzie zawierała 4 tomy, nawiązujące do 4 pór roku:

1. „Słonecznikowa 5. Kość Dinozaura” – książka wiosenna,
2. „Słonecznikowa 5. Przygody piratów” – książka letnia,
3. „Słonecznikowa 5. Przyjaciele Tuptusia” – książka jesienna,
4. „Słonecznikowa 5. Zimowa uczta” – książka zimowa.

To idealne książeczki dla dzieci przedszkolnych i wczesnoszkolnych, ułatwiające im zapoznanie się z cyklem roku i następującymi po sobie porami. Jako, że jak widzicie to będzie seria – dzieci już mogą wyczekiwać kolejnych części.

Bohaterowie to rodzina: mama, tata, troje dzieci – bliźniaki i młodszy braciszek – oraz pies Zadzior, ulubieniec całej rodziny.

Już na pierwszej stronie cała familia jest pięknie przedstawiona, dzięki czemu dzieci od początku mogą się dobrze zorientować, kto jest kim i wejść w świat rodziny.

Dlaczego polecam Wam tę książkę?

Jeśli macie w domu przedszkolaki i wczesnoszkolniaki ta książka będzie dla nich ostoją spokoju. Niczym balsam dla duszy. Nie znajdziecie tu intensywnie emocjonujących i niepokojących zdarzeń. Wszystko biegnie spokojnym rytmem rodzinnego życia, przeplatanym przygodami dzieci oraz zabawnymi anegdotami z życia psa. Jest pogodnie i relaksująco.

Uważam, że to świetna bajka na dobranoc, wyciszająca i jednocześnie humorystyczna. Jest świetna także wtedy, gdy nagromadzi się zbyt wiele emocji. Wiele dzieci po powrocie ze żłobka, przedszkola czy szkoły, odreagowuje swoje emocje. Dzięki tej książce macie w rękach narzędzie, łagodzące i kojące je.

Ta książeczka jest niczym trening uważności.

Umożliwia baczniejsze spoglądanie na codzienne życie i otaczający świat. Pozwala dzieciom na dostrzeganie piękna zwykłych chwil i cieszenie się nimi. Same/i mamy w dorosłym życiu z tym problem, prawda? Warto więc już w dzieciństwie zaszczepić w dzieciach uważność i radość z małych rzeczy. To z pewnością ułatwia odnalezienie szczęścia. A książki są świetnym narzędziem do ćwiczenia uważności, zwłaszcza jeśli ich treść, jak w przypadku „Słonecznikowej 5”, nawiązuje do czerpania radości z codzienności.

Przyznam się Wam, że czytając ją Julkowi, sama poczułam się zrelaksowana i wyciszona, zagłębiając się w przygody rodziny Poziomków.

Każdy tom to 4 opowiadania, których akcja dzieje się o określonej porze roku.

Pierwszy tom pod tytułem „Słonecznikowa 5. Kość dinozaura” to przygody wiosenne. Są to 4 historyjki:

• „Poznajcie rodzinę Poziomków”,
• „Podziemny skarb”,
• „Piknik”,
• „Bitwa na grządce”.

To, o czym jeszcze nie wspomniałam, to ilustracje, które z pewnością spodobają się dzieciom. Pełne ciepła, utrzymane w przyjemnych kolorach, dopełniają charakter książki. Każdy tom nawiązuje kolorystyką do pory roku. Dzięki temu dzieci zagłębiają się jeszcze bardziej w opowieść, poznając charakterystykę poszczególnych okresów w roku.

A tu macie już wpis o drugie części: „Słonecznikowa 5. Przygody piratów”

A tu macie link do innej wartościowej serii: „Co i jak?”, czyli książeczki dla dzieci, w których znajdziecie odpowiedzi na trudne pytania

Dajcie znać, jak Waszym dzieciom podoba się pierwszy tom „Słonecznikowa 5. Kość dinozaura” i które z opowiadań lubią najbardziej🙂.

„Miś Pracuś” seria cudownych książeczek dla najmłodszych dzieci

• 

Są takie książeczki, które świetnie stymulują rozwój małych dzieci, oddziałując na wiele zmysłów. Badania dowodzą, że właśnie taki sposób uczenia się jest najskuteczniejszy. Dzieci muszą być zaciekawione, doświadczać na wiele sposobów, by skutecznie zapamiętywać i rozwijać swój umysł. Uczą się najskuteczniej poprzez działanie i swobodną zabawę.

Jak wiecie promowanie czytelnictwa jest jednym z najważniejszych celów nebule.pl, dlatego wyszukuję dla Was najwartościowsze książki dla dzieci. Tę pozycję objęłam również patronatem – artykuł powstał dzięki współpracy płatnej z Wydawnictwem Wilga. 

Seria książeczek „Miś Pracuś”, której autorem jest Benji Davies, światowej sławy autor i ilustrator, idealnie wpisuje się taki trend podążania za dzieckiem i jego ciekawością.

O popularności książeczek o uroczym Misiu niech świadczy fakt, że tylko w Polsce sprzedało się już 250 tys. egzemplarzy (Na świecie ponad 5 milionów w 25 językach)!

To nie są zwykłe książeczki. Są one tekturowe, usztywnione, żeby nawet najmłodsze maluchy mogły po nie sięgnąć. Jest w nich dużo ruchomych elementów – tak aby małe paluszki mogły je przesuwać. A najważniejsze kryje się w środku.

O czym są książeczki z serii? To krótkie historyjki, umożliwiające dzieciom poznanie różnych zawodów i aktywności.

Nie zawsze prawdziwych, bo Miś zostaje nawet pomocnikiem Mikołaja. To jednak wyjątek. Zdecydowana większość aktywności dotyczy rzeczywistych zawodów i miejsc, które poznaje Miś. Trafia on do:

• karetki pogotowia,
• straży pożarnej,
• na wieś,
• pociągu,
• samolotu,
• pizzerii,
• na boisko,
• na budowę,
• pod wodę.

A nawet w kosmos! Jak widzicie, Miś Pracuś poznaje różne miejsca i zawody, co jest świetnym sposobem na prezentowanie maluchom świata, tego, jak on wygląda i jego różnorodności. To tylko część miejsc, jakie odwiedza Miś Pracuś.

Książka – zabawka, która stymuluje rozwój mowy

Seria „Miś Pracuś” to nie tylko ciekawe miniopowiastki dla dzieci. Dobrze wiecie, że maluchy w wieku 1-3 lat, bo do nich kierowana jest seria, traktują książki jak wszystkie inne zabawki. I te książki są właśnie do tego przeznaczone!

W swoim wnętrzu mają ukryte ruchome elementy, pozwalające wprawić w ruch zwierzęta czy pojazdy znajdujące się na zdjęciach. To daje dziecku poczucie sprawczości i współuczestniczenia w przygodach Misia.

Obrazki są tak skonstruowane, by maluch musiał użyć różnych sposobów wprawienia ich w ruch. To naturalnie ćwiczy motorykę małą, konieczną do późniejszej nauki pisania i nie tylko. A wszystko przez zabawę!

Rymowany Miś

A co z tekstem w książeczkach? Otóż jest i to całkiem fajny. Cały tekst się rymuje. To oczywiście proste rymowanki, które pozwalają dzieciom poznawać nowe słowa i ich rytm. Sporo tu powtórzeń, które dzieci uwielbiają.

Zdania są łatwe do zapamiętania i mogą się stać ulubionym tekstem do samodzielnego „czytania”.

Pewnie już nie raz doświadczyliście tego, jak najmłodsze maluchy po nauczeniu się książeczki na pamięć, wiedzą nawet kiedy trzeba odwrócić stronę 😊. Warto zauważyć, że w książeczce jest mnóstwo pięknych ilustracji i elementów, które można nazywać. To świetny sposób na trenowanie nauki mówienia.

A jak wyglądają w środku?

Miś Pracuś – Park dinozaurów

W tej książeczce pokazana jest wyprawa Pracusia do Parku Dinozaurów. Razem z uroczym misiem dzieci mają okazję pooglądać dinozaury, a nawet pomóc w wykluciu jajka.

Miś Pracuś – Straż pożarna

W tej książeczce Miś Pracuś ma możliwość uczestniczenia w akcji gaszenia domu. Wszyscy miłośnicy straży pożarnej będą zachwyceni.

Miś Pracuś – Karetka pogotowia

Miś Pracuś pomaga załodze karetki pogotowia i angażuje się w pomoc kotce, która złamała nogę w parku. Dzieci mogą przesunąć element i podnieść nosze do góry.

Miś Pracuś – Pod wodą

W tym opowiadaniu Mać Pracuś wraz ze swoją ekipą udaje się na podwodną misję, a na koniec odkrywa wielki skarb.

Miś Pracuś – Zabawy w parku

Miś Pracuś wraz z przyjaciółmi wybiera się na plac zabaw. Świetnie się bawią, a przy okazji mogą spędzić miło czas.

Miś Pracuś – W podróży

Miś Pracuś wybierz się w podróż pociągiem. Jest to wielka frajda i wszyscy się cieszą.

Książeczki do kupienia TUTAJ

A tu macie link do innej wartościowej serii: „Co i jak?”, czyli książeczki dla dzieci, w których znajdziecie odpowiedzi na trudne pytania

Najlepsze książki dla dzieci 2021 roku

• 

Z pewnością lubicie takie książkowe podsumowania. Te z pewnością Wam się przydadzą. Przygotowałam dla Was najlepsze książki dla dzieci 2021 roku. Lista jest długa, bo dobrych książek dla najmłodszych, i nie tylko, przybywa. Pośród całego mnóstwa różnorodnych pozycji, wybrałam te, które uważam za najbardziej godne uwagi.

Oto przed Wami lista najlepszych książek dla dzieci 2021 by nebule

Tomek i Tata

Autorka: Susanne Weber

Dostępna TUTAJ

Idealna książka dla przedszkolaków. Możecie ją im czytać do snu, bo pełna jest ciepłych, relaksujących i kojących opowieści o tytułowym Tomku i jego tacie. To aż 20 opowiadań z nieskomplikowaną fabułą, która oparta jest na pozytywnych emocjach i relacji syna z ojcem. Są tu codzienne sytuacje i wydarzenia, które spotykają każdego przedszkolaka, okraszone humorem i dobrym nastrojem. Przedszkolaki, zwłaszcza te najmłodsze, z pewnością będą zachwycone!

Biszkopt, pingwin i reszta

Autorka: Renata Piątkowska

Dostępna TUTAJ

Gdy widzę nową książkę Renaty Piątkowskiej, kupuję w ciemno. Jeszcze nigdy mnie nie zawiodła. I tym razem jest tak samo. „Biszkopt, pingwin i reszta” to opowiadania łączące świat zwierząt i ludzi. Jak wiadomo, dzieci uwielbiają zwierzęta, a gdy jeszcze daje się je oswoić w tak niezwykły sposób, jak w tej książce, nie oprą się urokowi tych wspaniałych, ciepłych i zabawnych historyjek.

Wioska na ulicy Małej – Narodziny

Autorka: Kasia Żywioł

Dostępna TUTAJ

Ulica Mała to cały świat wielu dzieci. Centrum ich życia. Otoczeni są co prawda dorosłymi, ale stanowią oni tło dla prawdziwych wydarzeń dziecięcego świata. Dzieci są tu wszędzie mile widziane. W tym przyjaznym świecie mieszka dziewczynka – Lila Róż (jakże pięknie się nazywa 🙂). Ma ona 5 lat i oczekuje narodzin nowej sąsiadki. Jeszcze nie wie, jak wielkie zmiany nastąpią, gdy pojawi się maleństwo. Na szczęście otoczona miłością i bliskością poradzi sobie z nimi. Oczekujecie na rodzeństwo? Ta książeczka jest idealna, by przygotować dzieci na to, co się stanie, gdy pojawi się nowy członek rodziny.

Traktor Stasia. Nauka liczenia z okienkami

Autorki: Monika Filipina, Izabela Mikrut

Dostępna TUTAJ

Staś prowadzi traktor ciągnący zwariowane przyczepy. Czego w nich nie ma! Świetna zabawa dla dzieci, nie tylko uczących się liczyć. To połączenie treningu logopedycznego (wyrazy dźwiękonaśladowcze), manualnego (otwieranie okienek), matematycznego (nauka liczenia), spostrzegawczości (wyszukiwanie żabki), a także ciekawa nauka czytania dla starszych dzieci. Wiadomo, że nauka poprzez zabawę przynosi najlepsze rezultaty, a ta książeczka nadaje się do tego idealnie!

Jesteś prawdziwym przyjacielem, Pinku!

Autorki: Urszula Młodnicka, Agnieszka Waligóra

Dostępna TUTAJ

Podtytuł tej książki brzmi: Książka o relacjach z rówieśnikami dla dzieci i rodziców trochę też.
Fajnie, prawda? Wiadomo, że każde dziecko ma jakieś relacje z rówieśnikami – lepsze lub gorsze. Dzięki tej pozycji dziecku łatwiej będzie rozumieć emocje i poznawać relacje, a także się w nich odnajdywać. Książka jest częścią serii „Jesteś ważny”, budującej poczucie własnej wartości i wzmacniającej odporność psychiczną. W tym tomie dzieci dowiedzą się, kim jest prawdziwy przyjaciel.

Opowieści na dobranoc dla młodych buntowniczek. 100 niezwykłych Polek

Autorka: Sylwia Chutnik

Dostępna TUTAJ

Być może znacie już tę serię. Wcześniej dziewczynki mogły poznać inspirujące kobiety całego świata i ich historie. Tym razem bohaterkami są Polki. Aż 100 niezwykłych kobiet, które wpłynęły na losy innych. Kogo tam znajdą? Martynę Wojciechowską, Olgę Boznańską (malarkę), Simonę Kossak (biolożkę) czy Aretę Szpurę (aktywistkę ekologiczną). Ja sama chętnie czytałam z Lilą o tych niezwykłych kobietach. Poznając ich historie, dziewczynki z pewnością poszerzą swoje horyzonty.

Najlepsze książki dla dzieci 2021 roku

Wielka Panda i Mały Smok

Autor: James Norbury

Dostępna TUTAJ

Oto książka z podprogową mądrością życiową dla ludzi w każdym wieku. Dzieci obserwują wspólną podróż tytułowych bohaterów, którzy pogubili się, dążąc do celu. Szybko jednak dostrzegają, że sam cel nie jest tak ważny, jak droga do niego. Dużo tu fajnych, dających do myślenia sentencji, które wpasowują się zarówno w opowieść, jak i stanowią rady dotyczące życia. Polecam czytać razem z dziećmi. Będzie to obopólna przyjemność.

Jak nie bać się ciemności?

Autor: Piroddi Chiara

Dostępna TUTAJ

Jeśli macie dzieci, to z pewnością na pewnym etapie rodzicielstwa zetkniecie się z problemem strachu przed ciemnością. I ta książka jest idealna, by ten strach oswoić. Ilustracje wyglądają, jak narysowane dziecięcą ręką, dlatego z łatwością dzieci będą się identyfikować z głównym bohaterem – Julkiem, który także boi się ciemności. Całość uzupełniona jest poradami psychologa, przeznaczonymi dla rodziców, by jeszcze lepiej pomóc dzieciom złagodzić strach przed ciemnością.

Proszę, dziękuję, przepraszam

Autorka: Elisenda Roca

Dostępna TUTAJ

Książeczka przeznaczona do nauki czytania metodą sylabową. Niewielka ilość tekstu na stronie nie przytłacza dzieci w początkowej fazie nauki, a jednocześnie połączona z ilustracjami, motywuje do czytania. Przy okazji dzieci poznają podstawowe zasady współżycia społecznego. W tej książeczce uczą się magicznych słów, zawartych w tytule i dowiadują, że mogą one załatwić wiele trudnych spraw i pomóc im wyjść z wielu niełatwych sytuacji.

Ella i szantażysta

Autor: Timo Parvela

Dostępna TUTAJ

Seria książeczek o przygodach Elli zdobyła uznanie na całym świecie. Przeznaczona jest dla dzieci w wieku wczesnoszkolnym i opowiada o życiu szkolnym Elli i jej klasy. Porusza szkolne problemy, ale dzieci poznają także zabawne przygody Elli. Jest tu mnóstwo dobrego humoru, skierowanego zarówno do dzieci, jak i do dorosłych. W tej części serii dzieci widząc swojego nauczyciela z listem, wnioskują, że jest on szantażowany, co oczywiście jest przyczynkiem do zabawnych nieporozumień.

Kocie Ścieżki. Japonia

Autorka: Jolanta Jaworska

Dostępna TUTAJ

Oto książka poszerzająca horyzonty i pokazująca, jak wygląda świat, który jest bardzo odległy. Japonię pokazuje dzieciom kot, który, jak wiadomo, chadza własnymi ścieżkami. Wiodą one w różnorodne miejsce, pokazując historię, architekturę, przyrodę, ale także współczesność japońską, ukazując dzieciom niezwykłość świata i przybliżając kulturę Japonii. Nie bądźcie zdziwione, gdy dzieci zaczną mówić po japońsku. Co nieco nauczą się właśnie z tej książki.

Wszystkie przygody Żabka i Ropucha

Autor: Arnold Lobel

Dostępna TUTAJ

Być może Wasze dzieci znają już przygody Żabka i Ropucha. Ta książka to zbiór wszystkich opowiadań z tymi bohaterami w roli głównej. Żabek jest niezwykle rezolutny i odważny, w przeciwieństwie do wrażliwego Ropucha. Pomimo tych różnic, a może właśnie dlatego, tworzą zgraną drużynę przyjaciół, gotowych wspierać się i pomagać sobie w różnych sytuacjach, motywując się wzajemnie. Każdy jest inny. Wszyscy są fajni. I niech sobie pomagają. Oto przesłanie tej książeczki.

Poszukiwany! Tajemniczy pożeracz książek

Autorka: Emily MacKenzie

Dostępna TUTAJ

To idealna pozycja dla dzieci, które lubią rozwiązywanie zagadek i wielkie/małe tajemnice. Królik Rafcio wraz z Panią Bibliotekarką dokonują strasznego odkrycia – ktoś zjada książki, robiąc w nich dziury. Każdy wie, że książki trzeba szanować, więc należy znaleźć sprawcę tego aktu wandalizmu. Trzymająca w zaciekawieniu i pełna humoru książka dla ciekawskich.

Nawet potwory sprzątają

Autorzy: Gregoire Mabire, Jessica Martinello

Dostępna TUTAJ

Jak wiadomo, dzieci uwielbiają sprzątać i wcale nie trzeba ich namawiać do tej czynności, bo chętnie ją wykonują nawet nieproszone. Dobra, koniec żartów🙂. Wszyscy wiemy, jak jest. A ta książeczka ma na celu sprawienie, by sarkazm w tym stwierdzeniu przestał nim być. Pewien potworek postanowić pewnego dnia nie sprzątać i nie zakończyło się to dla niego szczęśliwie. A jak? Przeczytajcie razem z dziećmi.

Księga emocji

Autorka: Maria Menendez-Ponte

Dostępna TUTAJ

Oto książka, która pozwoli dzieciom obłaskawić emocje nimi targające i zrozumieć je. Dzięki temu będą na całe życie wyposażone w wiedzę, która pomoże im dobrze kierować swoim postępowaniem i rozumieć samych siebie bez oceniania. „Księga emocji” to 20 opowiadań i 30 zestawów podpowiedzi, jak radzić sobie z emocjami. To także wiedza o tym, dlaczego czasem określone emocje się pojawiają i jak nad nimi panować.

Pierwsze listy od Feliksa

Autorzy: Annette Langen, Constanza Droop

Dostępna TUTAJ

Książeczka przeznaczona dla najmłodszych dzieci. Jest kartonowa, więc supertrwała. Jej bohaterem jest królik Feliks, który podróżuje po całym świecie. Wysyła on do dzieci listy, które znajdą właśnie w tej książeczce. Całość dostosowana jest do poziomu maluchów i zawiera także elementy edukacji związanej z rozwojem mowy, zachęcając dzieci do dźwiękonaśladownictwa.

Pan Kluska i żaglowiec

Autorka: Anna Onichimowska

Dostępna TUTAJ

Jeśli Waszym dzieciom trudno rozstać się z rzeczami i od dzieciństwa zaczynają stawać się małymi zbieraczami, koniecznie muszą poznać Pana Kluskę. On także lubił mieć wszystko. Jego dom powoli wypełniał się rzeczami, aż prawie zabrakło miejsca dla niego. Jednak pewnego dnia w czasie burzy żaglowiec porwał Pana Kluskę w podróż, która uświadomiła mu, że wcale wszystkiego nie potrzebuje, a także, że często mniej, znaczy więcej.

Cii… Smoczyca śpi

Autorka: Bianca Schulze

Dostępna TUTAJ

Książeczka dla najmłodszych dzieci, która jest doskonałą usypianką. Umożliwia wyciszenie maluchów przed snem, poprzez świetną zabawę. A wszystko dlatego, że to dzieci muszą wykonać zadania nie budząc Smoczycy. To interaktywna książeczka, która z pewnością zainteresuje nawet najmłodsze dzieci.

Moje zęby

Autorzy: Thomas Rohner, Iwona Ortseifen

Dostępna TUTAJ

Wszystko, co maluch musi wiedzieć o swoich zębach, zawarte jest w tej książeczce. Dlaczego mleczaki wypadają? Czy wyrosną na ich miejsce nowe zęby oraz to, co ważne dla nas – rodziców – dlaczego tak ważne jest mycie zębów, a także jak jest zbudowany ząb? Tego wszystkiego dowiedzą się dzieci, a w prezencie dostaną pudełko na mleczaka.

Totalnie wszystko o dinozaurach i innych prehistorycznych bestiach!

Autor: Mike Lowery

Dostępna TUTAJ

Cóż mogę dodać, gdy tytuł mówi tak wiele! To gradka dla dinofanów, którzy uwielbiają wiedzieć wszystko o dinozaurach. Z tej książki dowiedzą się baaaardzo wiele. Nie tylko poznają najważniejsze dinozaury, ale będą się świetnie bawić przy żarcikach z nimi związanych, a nawet nauczą się samodzielnie je rysować.

Mania z ulicy OKciej

Autorka: Agnieszka Tyszka

Dostępna TUTAJ

„Mania z ulicy OKciej” to siostra „Zosi z ulicy Kociej”. Tym razem to Mania opisuje swoje przygody, nazywając ulicę Kocią, OKcią. Ponieważ na OKciej trwa remont, Mania i Zosia jadą do swojej babci. W nowym miejscu czeka na nie mnóstwo ciekawych przygód, przy których dzieci nie będą się nudzić. Mnóstwo tu pozytywnej energii i świetnego nastroju, a także niespodziewanych wydarzeń.

Najlepsze książki dla dzieci 2021 roku

ZOG

Autorka: Julia Donaldson

Dostępna TUTAJ

Zog to bardzo bystry smok, który świetnie radzi sobie w szkole. Niestety zdarza mu się też napotykać różne problemy i niespodziewane sytuacje. Tym razem musi schwytać księżniczkę. Być może pomoże mu w tym tajemnicza dziewczynka, która zjawia się zawsze wtedy, gdy Zog potrzebuje pomocy. To książeczka wierszowana, z uroczymi rymami. Idealna dla najmłodszych dzieci.

Serce w butelce

Autor: Oliver Jeffers

Dostępna TUTAJ

To ponadczasowa książka, przypominająca o tym, co w życiu najważniejsze. Dotyka problemu śmierci – utraty bliskich. Pomaga radzić sobie z emocjami w tym trudnym czasie i tłumaczy, jak się czują osoby, które utraciły kogoś bliskiego i skąd te emocje pochodzą. Uczy oswajać się ze stratą i opanować smutek, by dalej żyć. Bardzo wzruszająca i bardzo potrzebna.

Dzień w Zwierzaczkowie. Wyruszamy pociągami z kocurkami

Autorka: Rentta Sharon

Dostępna TUTAJ

Wesoła i przyjemna opowieść o podróży pociągiem. Zwierzaki wyruszają w podróż, w czasie której poznają dokładnie kolej i to, jak się nią podróżuje. Oczywiście nie zabraknie wielu ciekawych i niespodziewanych przygód. Pojawi się wiele pytań i odpowiedzi na nie. Pozytywna, fajna książeczka pełna ciekawych informacji.

Znacie te książki? A jakie są według was Najlepsze książki dla dzieci 2021 roku? Koniecznie podzielcie się nimi😊.

Tu macie zeszłoroczny ranking Najlepsze książki dla dzieci 2020

Najlepsze książki dla dzieci 2021 roku:

Wyjątkowe komiksy dla dzieci młodszych i starszych – sprawdzone serie i nowości!

• 

Są dzieci, które uwielbiają komiksy! Jeśli Wasze latorośle jeszcze nie zapałały do nich miłością, pokażcie im poniższe serie. To wybrane perełki komiksowe i świetny pomysł na zarażenie czytelnictwem dzieci, także tych, które zaczynają dopiero czytać. Wiecie – nauka poprzez zabawę. A dużo obrazków, połączonych z przystępną ilością czytania może okazać się strzałem w 10!

Dziś przedstawiam znane już, ale także zupełnie nowe, serie komiksów dla dzieci w różnym wieku.

Wpis powstał dzięki uprzejmości Wydawnictwa EGMONT

Podzieliłam je na dwie kategorie wiekowe, żeby było Wam łatwiej🙂

Komiksy dla dzieci 5+

Dziobak Toto

Scenariusz: Eric Omond

Ilustracje: Yoann

Nowy komiks dla młodszych dzieci o przygodach zabawnego dziobaka Toto. Pierwszy tom, który ma premierę 9 lutego, nosi tytuł „Dziobak Toto i magiczne drzewo”. Przygody Toto rozpoczną się od tajemniczego zniknięcia całej wody z rzeki, w której uwielbiał się bawić. Wraz ze swoimi przyjaciółmi Dziobak wyrusza przez las, by znaleźć przyczynę tego niespodziewanego wydarzenia. Po drodze nie zabraknie im ciekawych przygód.

dostępny TUTAJ

---

O czym szumią wierzby?

Scenariusz: Michel Plessix

Ilustracje: Michel Plessix

Klasyczne angielskie bajki doczekały się swojej komiksowej adaptacji. Piękno otaczającej przyrody jest tłem dla przygód zwierzaków. W pierwszym tomie serii „W puszczy” kret przypadkowo spotyka się ze Szczurem i Ropuchem, którzy nie mają zbyt delikatnych charakterów. A wszystko w otoczeniu pięknej, rozkwitającej wiosny. Premiera komiksu już 9 lutego.

dostępny TUTAJ

---

W cieniu drzew

Scenariusz: Dav

Ilustracje: Dav

Trzeci tom serii „Takie sowie lato” premierę miał 23 stycznia. To bardzo ładna i ciepła historia o życiu zwierząt w lesie. Mała ilość tekstu oraz piękne ilustracje zachęcą dzieci do prób samodzielnego czytania. W tym tomie akcja dzieje się latem. Zainspirowane zabawami dzieci zwierzęta, postanawiają same przypomnieć sobie o swoim dzieciństwie.

dostępny TUTAJ

---

Bartłomiej i Karmelek

Scenariusz: Silvia Vecchini

Ilustracje: Sualzo

Bartłomiej i Karmelek to tata i synek – osiołki. W drugim tomie serii, pod tytułem „Genialna niespodzianka” Bartłomiej organizuje dla Karmelka przyjęcie urodzinowe z masą atrakcji. Niestety nie wszystko idzie zgodnie z planem, ale to nic, bo przyjęcie i tak musi się udać. To świetny komiks dla początkujących czytelników. Piękne ilustracje i proste teksty mogą okazać się początkiem fascynującej przygody z samodzielnym czytaniem.

dostępny TUTAJ

---

Opowieści z Bukowego Lasu

Scenariusz: Loïc Jouannigot

Ilustratracje: Loïc Jouannigot

To świetna seria dla dzieci, które zaczęły już czytać i poprawiają swoje umiejętności w tym zakresie. Niewielka ilość tekstu, za to dużo kolorowych ilustracji, pełnych szczegółów. Komiks opowiada o przygodach rodziny królików. A to polubią zarówno dziewczynki, jak i chłopcy. Pierwszy tom serii nosi tytuł „Urodziny”. Cała rodzinka królicza przygotowuje przyjęcie-niespodziankę. Jest więc mnóstwo przygotowań. Z niecierpliwością czekamy na kolejne tomy serii.

dostępny TUTAJ

---

Pan Borsuk i pani Lisica

Scenarzysta: Brigitte Luciani

Ilustrator: Eve Tharlet

Kolejny komiks, który pomoże Wam zarazić dzieci miłością do czytania. Ta książka jest lekturą we Francji. Uczy tolerancji i wyrozumiałości dla siebie nawzajem. Bohaterami są tytułowi Pan Borsuk i Pani Lisica oraz ich dzieci. Wbrew wszelkim zasadom tworzą oni parę i postanawiają zamieszkać wraz ze swoim potomstwem w jednej norze, tworząc patchworkową rodzinę. Jeśli też taką tworzycie, już wiecie, że ten komiks musi trafić w ręce Waszych dzieci. Do tej pory wyszły trzy tomy serii: „Spotkanie”, „Rozgardiasz” oraz „Ale załoga”.

dostępny TUTAJ

---

Smerfy i świat emocji

Scenariusz: Falzar, Thierry Culliford

Ilustracje: Antonello Dalena

Oto kolekcja, która powstała z inspiracji klasyczną historią o smerfach i ich uroczej wiosce. Tym razem, oprócz zwykłych perypetii, pojawiają się wątki dotyczące emocji. To świetny sposób na ich oswajanie i uczenie dzieci, czym są. W najnowszym, 6 tomie, pod tytułem „Smerf, który ciągle kłamał”, dzieci dowiedzą się, jakie konsekwencje płyną z kłamstwa i dlaczego nie warto naginać prawdy.

dostępny TUTAJ

---

Komiksy dla dzieci 8+

Emma i Wioletta

Scenariusz: Jérôme Hamon

Ilustracje: Lena Sayaphoum

To zupełnie nowa seria komiksów dla młodzieży, która spodoba się najbardziej dziewczynkom, gdyż to o nich opowiada. Dwie siostry uczą się tańca klasycznego i marzą, by tańczyć jako primabaleriny w operze. Nie zawsze wszystko idzie jednak tak, jak zaplanowały. A może taniec wcale nie jest ich drogą? Nie brakuje tu perypetii z życia nastolatek, wątpliwości, rozterek, marzeń oraz pierwszych miłości. Premiera pierwszego tomu – „Marzenia” już 9 lutego.

dostępny TUTAJ

---

Louca

Scenariusz: Bruno Deqiuer

Ilustracje: Bruno Deqiuer

To francuski komiks, który dzieciaki pokochały. Louca to zwykły chłopak w wieku nastoletnim. Ma przyjaciela, który okazuje się kimś zupełnie niezwykłym, oraz dziewczynę. No, może bardziej obiekt westchnień. Louca nie za dobrze radzi sobie ze wszystkim. Nie jest najlepszy ani na boisku, ani w szkole. Wszystko zmienia się, gdy poznaje Nathana. Zostaje on jego trenerem. Odtąd wszystko zaczyna wyglądać inaczej.

dostępny TUTAJ

---

Frnck

Scenariusz: Olivier Bocquet

Ilustracje: Brice Cossu

Ten komiks pokochają wszyscy fascynacji przenoszenia się w czasie! Mieszkający w sierocińcu trzynastoletni chłopak postanawia odnaleźć rodziców. Zamiast tego przenosi się w czasie, aż do prehistorii! A jak wiadomo, wielu wynalazków tam jeszcze nie ma. Jednak chłopak jest z przyszłości, więc może je wynaleźć. Nie będzie to łatwe, bo musi znaleźć sposób na okiełznanie bestii i prymitywnych ludzi, żyjących w prehistorii. Pierwszy tom „To dopiero początek” będzie miał swoją premierę 23 lutego.

dostępny TUTAJ

---

Giganci

Scenariusz: Lylian

Ilustracje: Paul Drouin

To francuski komiks, który zdobył popularność wśród dzieci i młodzieży. Bohaterką pierwszego tomu, który premierę miał 23 stycznia, jest Erin. To dziewczynka obdarzona ponadnaturalną siłą. Okazuje się, że nie ona jedna nią dysponuje. Tajemnicza moc przyciąga dzieci z różnych stron świata. Gdy podążają za nią, trafiają na gigantów. To jednak dopiero początek niebezpiecznych i wciągających przygód.

dostępny TUTAJ

---

Sami

Scenariusz: Fabien Vehlmann

Ilustracje: Bruno Gazzotti

Komiks postapokaliptyczny dla starszych dzieci i młodzieży. Pierwszy tom tego fascynującego komiksu miał premierę 23 stycznia. A historia dotyczy pięciorga dzieci, które pewnego dnia budzą się zupełnie same w pustym mieście. Zamiast ludzi na ulicach pojawiają się dzikie zwierzęta. Co się stało? Tego będą usiłowali się dowiedzieć, próbując jednocześnie przetrwać w świecie, w którym zostali sami.

dostępny TUTAJ

---

Turbogalop

Scenariusz: Rodrigue, du Peloux

Ilustracje: du Peloux

Oto gratka dla wielbicieli koni. Jeśli Wasze dzieci przeczytały już wszystkie najpopularniejsze serie o koniach, z pewnością ucieszą się na tę świeżynkę. To nowość na polskim rynku wydawniczym, której 1 tom będzie miał premierę 23 marca. Akcja dzieje się w stadninie, zarządzanej przez rozsądną Monikę. Niestety ma ona mniej rozsądnego syna Romeo, a do pomocy stajennego i dwie fajne nastolatki. Nie brakuje tu zarówno przygód, jak i zwyczajnego stajennego życia.

dostępny TUTAJ

---

Pozytywka

Scenariusz: Carbone

Ilustracje: Gijé

W lutym pojawi się już 3 tom przygód Noli – dziewczynki, która potrafi przenosić się do magicznego świata. Wszystko za sprawą tajemniczej pozytywki, którą otrzymała od mamy. Od niej też dostała misję. Nola stała się, podobnie jak wcześniej jej mama, obrończynią Pandorii. Przyjaciele z fantastycznej krainy tym razem odwiedzają Nolę, by zapobiec nadchodzącej katastrofie. A zbliża się ona wielkimi krokami, gdy do krainy ludzi z Pandorii przedostają się niebezpieczne stworzenia.

dostępny TUTAJ

---

Kaczogród

Scenariusz: Carl Barks

Ilustracje: Carl Barks

Oto kolekcja klasycznych komiksów, które powstały w latach 1943–1972. Wydawane są one chronologicznie. 9 lutego jest premiera tomu 9 – „Skarb Pizarra i inne historie z lat 1958–1959”. Jeśli kochaliście w dzieciństwie przygody Sknerusa, z pewnością będziecie chcieli/ały pokazać dzieciom te cudowne opowieści. W 9 tomie dużo przygód związanych jest z podróżowaniem po całym świecie, a nawet lotem w kosmos.

dostępny TUTAJ

---

Siostry Niezapominajki

Scenariusz: Giovanni Di Gregorio

Ilustracje: Alessandro Barbucci

To komiksowa saga rodzinna, połączona z przygodami. Bohaterkami są trzy siostry. W drugim tomie serii „Miłość Kasjopei” wyjeżdżają znowu na wakacje do babci. Na wsi, gdzie mieszkają, znajdują się ruiny kościoła. Okazuje się, że mieszka w nim duch, który straszy. Dzielne siostry postanawiają dowiedzieć się, o co chodzi z tym duchem. W efekcie poznają ciekawą historię, związaną z życiem babci, zanim została ona babcią, a nawet mamą. Ten komiks z pewnością pokocha wiele dziewczynek.

dostępny TUTAJ

---

Śledztwa Enoli Holmes

Scenariusz: Serena Blasco

Ilustracje: Serena Blasco

Jeśli widzieliście mój ostatni komiksowy wpis, zapewne Wasze dzieci znają już Enolę Holmes – młodszą siostrę Sherlocka Holmesa. W najnowszym, 6 tomie „Metro Baker Street”, który będzie miał premierę 23 lutego, do Enoli przychodzi z prośbą o pomoc arystokrata, któremu porwano żonę. Bohaterka ochoczo podejmuje rękawicę. W trakcie poszukiwań spotyka swojego słynnego brata. Ten, choć początkowo sceptyczny, teraz już zaczyna dostrzegać talent i umiejętności swojej siostry. Tymczasem matka Enoli przesyła jej tajemniczą wiadomość.

dostępny TUTAJ

---

Pamiętniki Wisienki i Walentyna

Scenariusz: Joris Chamblain

Ilustracje: Aurélie Neyret

Oto kontynuacja przygód Wisienki. Dla fanów serii o Wisience to nie lada gradka. Tym razem Wisienka, wraz ze swoim braciszkiem Walentynem, wyruszają śladami pozaziemskiej istoty, która rozbiła się na Ziemi. Nie zabraknie tu mnóstwa przygód, ale także okazji do lepszego poznania się rodzeństwa i nawiązania bliskiej więzi. Komiksów o Wisience fanom nie trzeba polecać, ale jeśli dzieci ich jeszcze nie znają, mogą zacząć od początku serii lub od razu sięgnąć po ten tom.

dostępny TUTAJ

---

Mali Bogowie

Scenariusz: Christophe Cazenove

Ilustracje: Philippe Larbier

Choć brzmi jak tytuł polskiego filmu, to bardzo śmieszny komiks! Będzie bawił zwłaszcza nastolatków, którzy już kojarzą temat starożytnej Grecji. Bo „Mali Bogowie” to właśnie mityczni greccy bogowie, którzy jeszcze nie dorośli. Nie mają więc swoich nadprzyrodzonych mocy, choć bardzo by chcieli. Herakles stara się wykonać swoje dwanaście prac, ale jest jeszcze za słaby, a Kirke uczy się dopiero przygotowywać magiczne eliksiry, ale wiadomo, jak to jest, gdy dopiero się uczy. Dużo humoru i „podprogowo” przekazanej wiedzy. Sprawdzian z historii z bogów greckich zaliczony będzie na 5.

dostępny TUTAJ

---

Do 13 lutego w księgarni Egmont.pl można kupić wszystkie komiksy dla dzieci (i te dla dorosłych też😊) 30% taniej. Bez żadnych kodów, rabat to -30% dla wszystkich.

Zachęcam do dawania dzieciom komiksów do samodzielnego czytania. Niech się rozczytają i docenią przyjemność, jaka z tego płynie. A Wy sami lubicie komiksy? Może Wasze dzieci mają już ulubione serie? Pochwalcie się!

A tu macie poprzedni wpis z serii najlepsze Komiksy dla dzieci

Integracja sensoryczna – co każdy rodzic powinien wiedzieć

• 

Integracja sensoryczna od wielu lat jest bardzo popularna. Jaki jest tego powód i o co tak naprawdę chodzi w integracji zmysłów?

Coraz więcej rodziców kieruje się do terapeuty integracji sensorycznej celem potwierdzenia swoich przypuszczeń, że ich dziecko potrzebuje wsparcia ze strony specjalisty. „Modną” dziś terapię SI (ang. Sensory Integration) włączono w cykl zajęć wspomagających rozwój dziecka w wielu poradniach oraz  prywatnych gabinetach terapeutycznych. 

Nazywam się Agnieszka Krajewska – jestem fizjoterapeutą i pedagogiem specjalnym, certyfikowanym terapeutą integracji sensorycznej i terapeutą NDT Bobath baby. Prowadzę profil na Instagramie @fizjo_pediatryczna, w którym przemycam wiedzę terapeutyczną dla rodziców.  Jako praktyk tej metody odpowiem na wszystkie pytania dotyczące „SI”.

Na czym polega integracja sensoryczna?

Terapia polega na integracji czyli współpracy zmysłów oraz doświadczeń ośrodkowego układu nerwowego umożliwiając dziecku lepszą organizację jego aktywności. Za pomocą odpowiednich technik i metod terapii, specjalista adekwatnie do potrzeb dziecka ogranicza występowanie niepożądanych bodźców sensorycznych ( tzw. nadwrażliwość sensoryczna) lub dostarcza stymulacji sensorycznych (tzw. podwrażliwość sensoryczna).

Dzięki terapii uczy się jak porządkować bodźce dzięki czemu organizm potrafi adoptować się do zmian. W praktyce oznacza to, że dzieci które wykazują nadpobudliwość psychoruchową (są aktywne ruchowo i bardzo dynamiczne w zabawie) potrafią lepiej radzić sobie z mechanizmami samoregulacji swojego zachowania.

Jakie są wskazania do podjęcia terapii?

Wsparcia ze strony terapii integracji sensorycznej  bezwzględnie potrzebują dzieci ze spektrum autyzmu, ADHD, dzieci z diagnozą mózgowego porażenia dziecięcego i zespołu genetycznego. Wskazaniem do zrobienia diagnozy są:

• opóźniony rozwój mowy
• nadpobudliwość ruchowa
• wybiórczość pokarmowa
• nadmierna wrażliwość na bodźce (smakowe, węchowe, dotykowe, przedsionkowe)
• problemy z koncentracją
• duża ostrożność i lęk u dzieci
• zachowania agresywne i autoagresywne

Czy istnieją przeciwwskazania do terapii SI?

Szczególną ostrożność należy zachować u dzieci z padaczką. Jeśli padaczka jest ustabilizowana farmakologicznie i pod kontrolą lekarza neurologa, wtedy jest dozwoloną formą terapii. W tym przypadku istotne jest, aby terapeuta zapoznał się z dokumentacją medyczną i zaleceniami lekarskimi, a także wykluczył ćwiczenia z ruchem rotacyjnym i nadmierną stymulacją układu wzrokowego.

Jakimi kryteriami kierować się przy wyborze specjalisty?

Według aktualnych standardów terapeutą integracji sensorycznej może zostać psycholog, logopeda, pedagog lub fizjoterapeuta, który ukończył dwustopniowy kurs integracji sensorycznej lub studia podyplomowe w zakresie terapii i diagnozy.

Wybierając terapeutę warto zwrócić uwagę jaki jest bazowy problem dziecka. Dla dzieci z opóźnioną mową warto wybrać specjalistę z wykształceniem logopedycznym, psychologa w trudnościach z emocjami, a fizjoterapeutę w dysfunkcjach wymagających wsparcia rehabilitacyjnego. Dla  najmłodszych pacjentów najlepiej wybrać fizjoterapeutę który pracuje z niemowlętami i jest dodatkowo terapeutą np. metody NDT Bobath.

Jak przebiega terapia?

Cykl regularnych zajęć terapeutycznych poprzedza diagnoza integracji sensorycznej. Zazwyczaj diagnoza składa się z 2-3 spotkań podczas których przeprowadzany jest:

• wywiad z rodzicem
• obserwacja dziecka w aktywności spontanicznej
• obserwacja kliniczna
• Testy Południowo – Kalifornijskie (dla dzieci powyżej 4 r.ż.)

Na podstawie sporządzonej przez specjalistę diagnozy, planuje się program terapeutyczny i opracowuje się wskazówki dla rodziców. Terapia zazwyczaj odbywa się raz w tygodniu i trwa około 45 minut. Miejscem terapii jest specjalnie dostosowana przestronna sala, która zawiera niezbędny sprzęt do ćwiczeń.

Aktywizowanie poszczególnych układów sensorycznych odbywa się w formie zabawy. Z  uwagi na dużą różnorodność ćwiczeń i atrakcyjność sali terapeutycznej, terapia Si należy do tych najbardziej lubianych przez dzieci.

Czy rodzic dostaje zalecenia do pracy z dzieckiem w domu?

Proces terapeutyczny obejmuje również środowisko domowe dziecka. W zależności od potrzeb dziecka, rodzic może dostać konkretne ćwiczenia do domu lub propozycje zabaw sensorycznych które będą możliwe do wykonania w warunkach domowych.

Wsparciem dla terapii Si może być na przykład korzystanie ze specjalnej kamizelki lub kołderki obciążeniowej zgodnie z zaleceniami specjalisty. Włączenie przez rodziców ćwiczeń w codzienny rytm dziecka gwarantuje szybsze efekty terapii.

Od jakiego wieku można rozpocząć terapię?

Największą grupę pacjentów stanowią dzieci w wieku przedszkolnym lub wczesnoszkolnym. Im dziecko jest młodsze, tym większa szansa na szybsze efekty terapii. Poza tym warto przyjąć, że im wcześniej rozpoczniemy terapie z dzieckiem, tym mniejsze prawdopodobieństwo wystąpienia problemów na etapie szkolnym.

Coraz częściej do gabinetu kierowane są także niemowlaki, szczególnie te uznawane za bardziej wymagające opieki (tzw. high need baby).

Dzieci do pierwszego roku życia nie wymagają stałych terapii w gabinecie SI. Wszelkie zalecenia do odpowiedniej pielęgnacji i stymulacji rodzic dostaje do pracy w domu.

Czy do rozpoczęcia terapii / diagnozy SI jest potrzebne skierowanie od lekarza?

W Polsce na zajęcia integracji sensorycznej nie jest potrzebne skierowanie. Zazwyczaj rodzice trafiają do terapeuty po tym jak konsultują dziecko u psychologa, logopedy lub fizjoterapeuty. To specjaliści pracujący z dziećmi na podstawie wywiadu przeprowadzonego z rodzicem mogą zasugerować konsultację u terapeuty integracji sensorycznej. 

Dlaczego tę metodę nazywa się „modną terapią”?

W Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD – 11 zaburzenia przetwarzania sensorycznego nie zostały ujęte. Twórczyni metody Jean Ayres (1920 – 1989) w swoich pracach badawczych uznawała prosty model nawiązujący do integracji informacji pochodzących z różnych zmysłów. Dziś, wraz z postępem badań, naukowcy uważają, że procesy związane z integracją sensoryczną są bardziej złożone niż przewidywała autorka.

Choć, zaburzenia integracji sensorycznej nie zostały ujęte jako odrębna jednostka diagnostyczna i nie ma jednoznacznych badań potwierdzających skuteczność tej metody – jako praktyk widzę jak terapia SI wpływa pozytywnie na rozwój dziecka i pomaga w adaptacji. Jednak brak możliwości potwierdzenia skuteczności terapii SI (u dzieci bez dodatkowych zaburzeń) pozwala nam mówić o terapii eksperymentalnej (KLIK).

A terapia cały czas zyskuje coraz więcej zwolenników z uwagi na postęp medycyny w ratowaniu dzieci przedwcześnie urodzonych. Statystycznie na terapię integracji sensorycznej trafia więcej dzieci urodzonych przez cesarskie cięcie niż przez poród siłami natury. Wraz z postępem technologii i nowoczesnymi zabawkami dla dzieci zwiększa się ryzyko tzw. przestymulowania układu nerwowego. Dzisiejszy świat niestety nie oferuje nam prostych form odpoczynku i regeneracji co skutkuje przeciążeniem i szukaniem pomocy u specjalistów.

Cieżko jest też odpowiedzieć jednoznacznie na pytanie, czy terapia SI jest skuteczna, bo jej efekty są niezwykle trudne do zbadania.

Zobacz też inne artykuły autorki:

• Leżaczek bujaczek, pchacz, chodzik – czy te sprzęty szkodzą?
• Boso czy w kapciach? Jak dzieci powinny chodzić po domu?

Polecam również książki (jak klikniesz w tytuł to w nim jest link):

---

---